درجات دگرگوني
در واقع اصطلاحي است كه به منظور مشخص كردن شدت دگرگوني در يك منطقه بكار ميرود.
دما و فشار معرف شرايط فيزيكي و دگرگوني و درجه دگرگوني معرف اثر آنها ميباشد.
در دگرگوني، مجموعههاي مختلف كانيهايي با تركيب شيميايي يكسان ولي در شرايط دمايي متفاوت به وجود ميآيد. و اين مجموعههاي متفاوت نشانگر درجات دگرگوني از قبيل درجات ضعيف، متوسط و شديد ميباشد. مثلاً در درجات دگرگوني ضعيف، مجموعه كانيها عمدتاً آبدار بوده و كانيهاي كربناته نيز ديده ميشود. ولي در مجموعههاي درجات شديدتر آب و CO2 هم وجود دارد. هرقدر سنگ، درجات دگرگوني بيشتري را تحمل كند اندازه كاني درشتتر ميشود. چون در دماي زياد، انتشار مواد در حد بين دانهها به سرعت بيشتري انجام ميشود.
به سه روش در تعيين درجات دگرگوني بكار ميرود:
1) تعيين درجه دگرگوني بر حسب عمق
در اين روش پوسته زمين را به سه منطقه داراي عمق كم، عمق متوسط و عمق زياد تقسيم ميكنند:
الف) منطقه عمق كم: كه دما و فشار به ترتيب كم تا متوسط و كم است.
ب) منطقه عمق متوسط: كه دما و فشار از منطقه قبلي بيشتر است.
ج) منطقه عمق زياد: كه در آن هم دما و هم فشار بالا است.
(2 تعيين درجه دگرگوني بر حسب مناطق دگرگوني: كه در آن به مناطق دگرگوني و حد مرزهاي آنها توجه ميشود.
3) تعيين درجه دگرگوني بر اساس رخسارهاي دگرگوني:
در اين روش تعيين درجات دگرگوني به دليل تعدد رخسارهها و زير رخسارهها آسان نيست و تا حدي با استفاده از نمودارها و دياگرامهاي مختلف و مطالعات آزمايشگاهي و تحقيقاتي ممكن ميشود