به‌ زولف و روخسار شعر بسیار زیبایی از «میرزا عبدالرحیم وفایی» با ترانه خاطره انگیزی از محمد ماملی و فواد احمد

[behnam5555]

له سه ر ئیزنی کاک کورش



وه‌فایی

شاعیر ناوی عه‌بدولڕ‌حیم كوڕی مه‌لا غه‌فوور كوڕی مه‌لا نه‌سڕوڵڵایه، له‌ناو خه‌ڵکی به‌میرزا عه‌بدولڕه‌حیم ناوبانگی ده‌ركردووه. نازناوی شیعری وه‌فایی بووه.

عه‌بدلڕه‌حیم له‌ شاری سابڵاغ (مه‌هاباد) له‌ساڵی 1844 له‌دایكبووه. خوێندنی سه‌ره‌تایی و به‌رنامه‌ی حوجره‌ی مزگه‌وتی له‌زانستییه‌كانی ئایینی ئیسلام و زمانی عه‌ره‌بی له‌مه‌هاباد ته‌واو كردووه و هه‌ر له‌وێش مۆڵه‌تی مه‌لایه‌تی وه‌رگرتووه، به‌ڵام له‌ناو خه‌ڵكی به‌مه‌ڵا نه‌ناسراوه و ته‌نیا میرزانیا پێ وتووه. هیچ به‌ڵگه‌یێك به‌ده‌سته‌وه نییه مه‌لایه‌تی كردبێ، به‌ڵام قوتابخانه‌ی تایبه‌تی خۆی هه‌بووه و وانه‌ی به‌منداڵان وتووه و پێی ژیاوه.

وه‌فایی فیزی زل بووه، زه‌كات و سه‌رفتره‌ی وه‌رنه‌گرتووه، موچه‌ی فه‌قێیاتی نه‌ویستووه.

شێخ عوبه‌یدوڵڵای نه‌هری شیعری وه‌فایی به‌دڵ بووه، له‌و ڕێگه‌یه‌وه ناسیویه‌تی، خۆشی ویستووه له‌به‌ر ئه‌وه لێی نزیك بۆته‌وه. ماوه‌یێكی درێژ لای ژیاوه، شیعری بۆ خوێندۆته‌وه، سكرتێرییه‌تی نووسینی بۆ كردووه و كاروباری خوێنده‌واری بۆ به‌ڕێوه‌ بردووه.

وه‌ك له‌ژیانی شاعیر ده‌رده‌كه‌وێ چوونه حه‌ج له‌لای جۆره ئاره‌زووێكی لادروست بووه له‌وانه‌یه به‌هۆی هه‌ڵوێستی به‌رامبه‌ر ئایین و حه‌زكردن به‌گه‌شت ئه‌م ئار‌ه‌زووه‌ی لا دروست بووبێ.

له‌دوا گه‌شتیدا بۆ سلێمانی له‌ساڵی 1900 وا ده‌رده‌كه‌وێ ماوه‌یێك تێیدا ژیاوه و له‌ساڵی 1902 حه‌جی سێیه‌می كردووه. قسه‌ی واش هه‌یه له‌ساڵی 1898 له‌گه‌ڵ شێخ سه‌عید حه‌فید چووه بۆ ئه‌سته‌مووڵ و له‌وێوه له‌گه‌ڵی ڕووی كردۆته وڵاتی حیجاز.

هه‌رچۆنی بێ وه‌فایی له‌گه‌ڵ‌ كاروانی شێخ سه‌عیدی حه‌فید و سه‌ید ئه‌حمه‌دی خانه‌قا و شێخ مسته‌فای شێخ عه‌بدولسه‌مه‌دی قازی و حاجی تۆفیقی پیره‌مێرد چووه بۆ حه‌ج، ئه‌گه‌ر هه‌مووشیان له‌و كاروانه‌دا نه‌بووبن له‌ڕێگه‌ی گه‌ڕانه‌وه ئه‌و كه‌سانه پێكه‌وه گه‌ڕاونه‌ته‌وه.

له‌سارای عه‌ره‌بستان له‌سه‌رده‌می گه‌ڕانه‌وه‌ی ئه‌و حاجیانه‌ وه‌فایی تووشی نه‌خۆشی زه‌حیری ده‌بێ، مه‌رگ ماوه‌ی نادا و ئه‌نجام له‌و وڵاته‌ دووره‌دا كۆچی دوایی ده‌كا و له‌ناو لمی بادیه‌ی ئێراق یا بیابانی شام له‌لایه‌ن هه‌واڵه‌كانییه‌وه له‌ساڵی 1902 دوور له نیشتمان به‌خاك ده‌سپێررێ.

پیره‌مێرد ده‌ڵێ: "به‌ده‌ستی خۆم له‌بیابان وه‌فاییم ناشتووه."

وه‌فایی سه‌رده‌می منداڵی و مێردمنداڵی له‌مه‌ڵبه‌ندی خۆی مه‌هاباد بردۆته سه‌ر. له‌م ماوه‌یه‌دا خه‌ریكی وه‌رگرتنی زانستی و زانیاری بووه. له‌دوای ئه‌وه له‌جێگه‌یێك ئۆقره‌ی نه‌گرتووه له‌ هه‌كاری وڵاتی شێخ عوبه‌یدوڵڵای نه‌هری و شاری سلێمانی ژیاوه. چوونه حه‌جیشی له‌و سه‌رده‌مانه‌دا كاتی زۆری ژیانی شاعیری بۆ خۆی بردووه.


نموونه‌یه‌ك له شیعری:

نه‌خۆش و مه‌ستی دوو چاوی كاڵــــم
حه‌قم به‌ده‌سته‌ ئه‌گه‌ر بنــــــــــــاڵم
به‌غه‌مزه‌ی چاوت به‌خه‌نـده‌ی زارت
بردیان به‌غاره‌ت خه‌و و خـــــه‌یاڵم
فه‌رمووت چلۆنی چ بڵێم عه‌زیـــــزم
دوور له زولفی تۆ، كافر به‌حاڵـــــم

سه‌با ده‌خیلم هه‌ر تاكو مــــــــــاوم
بڵێ به‌زاری بڕۆ به‌خاڵــــــــــــــــــم
ده‌مێكی بابێ ده‌وای دڵم كــــــــــــا
به‌‌چاوه‌كانی گه‌لێ بێ حاڵــــــــــم
(وه‌فایی) چی دیت له‌سه‌ر بــگێڕێ
نه‌ما له‌سه‌ر تۆ نه سه‌ر نه‌ مـــاڵم

[دانه کولانه]

مرسی کاک احمد.
این شعر اخیر از ماموستا هژار نیست ایا ؟

[behnam5555]

سلام

ممنون از محبتت
باید عرض کنم که شعر فوق از وفائی بوده همچنانکه در آخر اشاره کرده:

(وه‌فایی) چی دیت له‌سه‌ر بــگێڕێ
نه‌ما له‌سه‌ر تۆ نه سه‌ر نه‌ مـــاڵم


از کتاب دیوانی وفایی

تحقیق: علی قرداغی ( صفحه 62-63 )


مثل اینکه شعر های هه ژار را دوست داری این هم تقدیم به توی بزرگوارم

من و بولبول


بولبول ئه‌ی یاره‌که‌ی دێرین
خونچیلانه‌ی دندووک زێڕین

هاوفه‌ردی زووم بۆ هه‌ژاری
هاوڕێی پێشووم له‌ دڵداری

وه‌بیرت دێ پایزی پار !
ڕه‌شپۆشیی ده‌شت و زه‌ردیی دار

گژه‌ و گڤه‌ت له‌ با دیبوو !
هه‌وای پێش ته‌رمی شادی بوو

ده‌یدا خشپه‌ی گه‌ڵاڕێزان
خه‌به‌ری مه‌رگی ئازیزان

به‌ژن و باڵای نێرگزی مه‌ست
له‌ گێره‌ی گزره‌دا پێ په‌ست

سوێسنه‌ و مێلاقه‌ی زه‌رد و سوور
بوونه‌ ده‌سته‌چیله‌ی ته‌ندوور

کلوه‌ به‌فری درشت و ورد
چۆن سه‌ر زه‌وی کفن ده‌کرد !

کوونده‌ بوومه ‌، قه‌لی ڕووڕه‌ش
که‌له‌پووریان ده‌کردن به‌ش

من و تۆ برسی و بێ په‌سیو
له‌ کونجێ خزیو، بێ بژیو

ده‌گریاین به‌ بانگ و هاوار
بۆ خونچه‌، بۆ گول ، بۆ به‌هار

ماموستا هه ژار

این هم زادگاه این دو فرزانه

مه‌هاباد

شاره‌كه‌م، به‌ندی دڵم، ئه‌ی باغی من!
ڕه‌وڕه‌وه‌ی ساوایه‌تیم، سابڵاغی من

دڵ به‌ هیوات لێده‌دا، لانكی دڵی
تۆ له‌ وه‌رزی یادی من دا سه‌رچڵی

ببیه‌ ناڵه‌م، من له‌ سوێیانت گڕام
من له‌ تۆ بووم و له‌ یاران دابڕام

دووره‌ یارم، دووره‌ یارم، دووره‌ یار
ڕاونراو و ده‌ركراو و دووره‌ شار

دڵ مه‌گۆڕه‌، لێم مه‌تۆرێ، یاری تۆم
ڕووگه‌كه‌م! كوێستانی دڵ! ئه‌ی زێدی خۆم!

هێدی
پاییزی 1991

[hassan_z]

نوشته اصلی توسط دانه کولانه

متاسفانه ویندوزم خراب شده معذرت میخوام حتما طی یک دو روز اینده میذارم
به سختی اصلا میتونم بیام توی نت تا 4 بیدار موندم ارسالش کنم نشد ....حتی یه سری از نامه های بچه ها از جمله درخواست های خودت رو هم نتونستم جواب بدم.

نسخه فواد احمد ش هم واقعا مرتب و شسته رفته و دلچسبه
شروع طوفانی ای با این خواننده ی بزرگ عراق داشتم ....

یکی از خوانندگان امروزی و جوان کرمانشاه هم اخیرا خونده ش ریتم و شعر اینقدر قشنگه که حتی از زبان یک خواننده ی غیر مسلط هم باز زیباست ....


شعرش هم که فوق العاده س ...

یکی از اهنگ های مورد علاقمه که احساس میکنم بعد از چند سال هر روز خوندنش توی خونه ! الان کمی ارتباط بهتری باهاش دارم .


http://didnews.com/radio/mamle


محمد ماملی فرزند سعید ماملی (مام عه لی - عمو علی) در سال 1304 هجری شمسی در شهر مهاباد بدنیا آمد. محمد ماملی موسیقی و آواز خواندن را از کودکی پیش پدرش سعید ماملی و در جوانی نزد برادر بزرگترش حسین ماملی آموخته و در اجرای آن مهارت خاص داشت.
بیشتر آثار وی بر این سه سبک خاص موسیقی کردی بود:1- بیت 2- گورانی3 - قه‌تار (که برخی آن را برگرفته از گاتا یا گاتها در آیین زرتشت می‌دانند).
محمد ماملی از خوانندگان مشهور وطراز اول موسیقی کردی به حساب می آید. از وی حدود 400 آواز همچون میراثی گرانبها برای ما به جای مانده است .
محمد ماملی در زمینه های موسیقی عرفانی فولکلوری و اجرای ساخته ‌ایی از خود و آهنگ‌هایی برگرفته از فارسی و ترکی کار کرده است.آهنگهای فولکلوری را که از مناطق مامش، پیران، منگور و ... میگرفت در اجرایشان شیوه خاص خویش را چنان به کار میبرد که زیبایی و تاثیر آهنگ‌ها را صد چندان می‌نمود. در این مورد دارای سبک وسیاق مخصوص به خود بود و هنگام استفاده از آهنگ‌های ترکی و فارسی چنان عجین هنرمند میشدند که در باز اجرای آنان تشخیص ریشه واقعی آهنگها بسیار دشوار و غیر ممکن میگردید. وی با ماموستا هژار و هیمن همدم گشته و بعدا از اشعار زیبای این بزرگان بهره ها برد. آهنگهای «لایه لایه» و «ئه‌خته‌ر» و«کوردم ئه من» یادگار آن دوران می‌باشند.
در تجلیل از مقام هنری او همین گفته بس ، زمانی که ماموستا هه‌ژار در عراق به سر می‌برد در نامه ای به ماموستا هیمن خبر می‌دهد که دیوان شعرش را به نام بۆ کوردستان در تیراژ ده هزار جلد به چاپ رسانده است وهیمن در پاسخ میگوید این تیراژ بسیار بالاست هزینه‌اش را چگونه تامین کرده‌ای؟ جواب هژار به هیمن این است که راستش یک جلد از آن را به محمد ماملی هدیه دادم برایم به مثابه ده هزار جلد می‌باشد.
خواننده بزرگ کرد محمد ماملی هنرمندی بزرگ و انسانی وارسته و مردمی بود و در روز سه شنبه سوم دی ماه 1378 در سن 74 سالگی درگذشت.

درباره شاعر:
«میرزا عبدالرحیم وفایی» متولد 1244ه.ق مهاباد شاعر و عارف برجسته کرد و از نوادر زمان خود بود که اشعار زیبا و عرفانی وی که معمولاً به سبک هندی است، در ادبیات کردی بی‌همتاست.عشق وتوصیفات طبیعت در وفایی نمود خاصی دارد به گونه‌ای که کمتر شعری از وفایی هست که از طبیعت تاثیر نگرفته باشد. دیوان اشعار وفایی دو بخش یکی به زبان کردی ودیگری به زبان پارسی است. وی علاوه بر فارسی و کردی به عربی و ترکی نیز تسلط کامل داشت. وفایی در سن بیست سالگی به عزم استانبول از مهاباد بیرون می‌رود اما پس از رسیدن به نهریه و ملاقات شیخ عبدالله شمزینانی از ادامه سفر منصرف شده همانجا می‌ماند و به طریقت نقشبندی تمسک می‌کند و یک سال بعد از انکه شیخ مرشدش از سفر حجاز بر گردد به مهاباد برگشته و متاهل می شود. وفایی دوبار به حج رفته است در سفر دوم با شیخ سعید برزنجی و پیره میرد و سید احمد خانقاه کرکوکی همراه بوده و در مراجعت در بین راه در سال ۱۳۱۸ ه ق درگذشت.

سلام ببخشید شعر به زولف و روخسار رو یه جوان کرمانشاهی هم خونده میشه اونو هم برا دانلود بزارید

با تشکر

[hassan_z]

سلام ببخشید شعر به زولف و روخسار رو یه جوان کرمانشاهی هم خونده میشه اونو هم برا دانلود بزارید

با تشکر