مروری بر پرونده مورینیو، آقای خاص فوتبال جهان

[Omid7]

از دوران کودکی، مورینیو عاشق ورزش فوتبال بود. پدر او دروازه بان حرفه ای بود و حتی به تیم ملی پرتغال نیز دعوت شد. مورینیو با توجه به محدودیتهایی که در عرصه بازیکنی وجودداشت، ماجراجویی اش را در عرصه مربی گری آغاز کرد. بابی رابسون در نقش پدرخوانده مورینیو در دوران شروع فعالیت مربیگری اش بود و فان خال ، استاد آقای خاص در بارسلونا.


سایت گل- ژوزه مورینیو همواره عاشق و شیفته فوتبال بود. پدرش فلیکس تعریف می کند که زمانی که مورینیو بسیار کوچک بوده ،تنها یک فکر را در سرش داشته:« اگر برای تولد ژوزه به او توپ فوتبال هدیه نمی دادیم، گویی اصلا هدیه ای دریافت نکرده.»

ماریا ژولیا، مادر مورینیو نیز فرزندش را بدین ترتیب توصیف می کند:« او از کودکی اش آرمانگرا بود. از همان کودکی بیش از حد مرتب و منظم بود.»

تنها یک واژه، کمال، برای درک عشق والای مورینیو یعنی فوتبال کافی است. خانواده ژوزه همیشه از علاقه وافر او در دوران کودکی به توپش می گویند. فلیکس ، پدر ژوزه دروازه بانی حرفه ای بود که حتی به تیم ملی پرتغال نیز دعوت شد و یکی از بزرگترین افتخاراتش در طول دوران ورزشی متوقف کردن ضربه پنالتی اوسبیو بود؛ الگوی دوران کودکی " زه" (لقبی ژوزه در دوران کودکی به آن مشهور بود.)


فلیکس پس از دروازه بانی به نیمکت مربیگری روی آورد و در آن زمان این پسرش بود که با تنها 15 سال سن، به او در زمینه بررسی اطلاعات تیمهای حریف کمک می کرد.مورینیو در دوران کوتاه حضورش در دنیای فوتبال به عنوان بازیکن، در سطوح بسیار پائینی در تیمهای نه چندان مطرح او.اس بلننسس، آمورا و ریو اوه توپ زد. او در دو تیم آخری که حضور داشت، پدرش را به عنوان مربی تیم می دید ولی "زه " هرگز نتوانست تا در لیگ دسته یک پرتغال بازی کند.

در جریان یکی از بازیهایی که "زه" خود را گرم می کرد تا برای تیمش بازی کند، رئیس باشگاه از جایگاه ویژه پائین آمد و پدر مورینیو را تهدید کرد که اگر ژوزه برای تیم وارد میدان شود، هم پدر و هم پسر را از تیمش اخراج خواهد کرد.

پس از آن بود که "زه " شانسش را در تیم دسته دومی سسیمبره آزمایش کرد ولی دو سال بعد به تیم تجارت و صنعت دسته سه پرتغال پیوست


یک بازیکن متوسط

مورینیو با اطلاع از محدودیت هایش، یک مدافع بود که فیزیک ضعیف بدنی اش جوابگوی انتظارات وارده نبود. به همین دلیل بود که " زه" خیلی سریع به عرصه مربیگری روی آورد و کارش را از تیم دسته پائینی ویتوریا د ستوبال آغاز کرد. در آنجا بود که "زه" توانست نظر مثبت مانوئل فرناندس، مربی اول تیم را به خود جلب کند.او که به شدت تحت تاثیر تکنیکهای مربیگری مورینیو قرار گرفته بود در سال 1990 او را به عنوان دستیارش به تیم استریا آمادورا برد.

خوشبختانه در سال 1992 شانس به مورینیو روی آورد. در آن سال بود که بابی رابسون، مانوئل فرناندس را به عنوان دستیارش در اسپورتینگ لیسبون برگزید واین ماجرا در نهایت منتهی به آن شد که مربی صاحب نام انگلیسی به مورینیو به عنوان مربی سوم تیمش اعتماد کرد و بدین ترتیب مورینیو این فرصت را یافت تا به تقویت زبانش بپردازد. در همین زمان بود که افسانه اشتباه مترجمی شکل گرفت. اندکی پس از شروع این پروژه کاری، رابسون و مورینیو رابطه دوستی صمیمانه ای را شکل دادند. این مربی انگلیس در سال 1994، مورینیو را همراه با خود به پورتو برد و در سال 1996 نیز "زه " همراه با رابسون روانه بارسلونا شد.


سربابی رابسون، رفیق شفیق مورینیو

رابسون تنها یک سال برروی نیمکت بارسلونا دوام آورد ولی مورینیو به لطف فان خال در نوکمپ ماندگار شد. مورینیو بارها و بارها از فان خال به عنوان استادش یاد کرده است.

فان خال در صحبتهایی در شرح دوران همکاری اش با مورینیو می گوید:« او همه مسئولیت هایش را کاملا جدی می گرفت؛ در حدی که بخشی از کارهایش را به خانه می برد. مورینیو بسیار فروتن بود. از تماشای رشد و پیشرفتش واقعا لذت می بردم و از اینکه می دیدم که او مربی بزرگی شده است، برایم واقعا شیرین بود.»

در طول سه سال، دو قهرمانی در لالیگا، یک جام حذفی اسپانیا و یک سوپرکاپ اروپا، مزد تلاشهای آنها بود. فان خال در سال 2000 نیمکت مربی گری بارسلونا را ترک کرد و مورینیو برای اولین بار گام در عرصه مربیگری گذاشت و هدایت بنفیکا و اونیائو د لیه ریا را عده دار شد و البته اولین موفقیتش را برروی نیمکت مربی گری پورتو تجربه کرد.

مورینیو در طول دوران حضورش در بارسلونا، در حقیقت یک اسفنج بود. اسفنجی که تمام اتفاقات و برخوردها را به خود جذب و در خود ذخیره می کرد؛ از شیوه بررسی و آنالیز تیم حریف گرفته تا شیوه توسعه دادن نقشه های تدافعی تیم ... مورینیو در حقیقت کتابچه فان خال بود..او اطلاعاتی را در ذهنش جای داد که همچنان کلید تمام موفقیتهای "زه" است.