راز دشوارى ترك سيگار

[behnam5555]

راز دشوارى ترك سيگار

راز دشوارى ترك سيگار روشن مى شود

• پژوهش جديد دليل دشوارى ترك سيگار را تا حدى روشن كرده است. پژوهشگران در پنسيلوانياى آمريكا از تحقيقى بر روى موش هاى آزمايشگاهى دريافته اند كه تاثير نيكوتين بر مغز از طريق همان سازوكارهاى تاثير هروئين و ساير داروهاى افيونى است.
• اما يك پديده جالب تر هم در موش هاى معتاد به نيكوتين مشاهده شد. هنگامى كه اين موش ها را در همان قفسى مى گذاشتند كه پيش از آن در آن نيكوتين دريافت كرده بودند، مغز آنها همان پيام هايى را توليد كرد كه هنگام دريافت كردن واقعى نيكوتين توليد مى كرد، اين پديده نشان مى دهد كه نشانه هايى معين اعتياد را تقويت مى كند.
• در عين حال دارويى كه اثرات داروهاى مخدر را مهار مى كند، تاثير نيكوتين بر مغز و تاثير حاصل از قراردادن موش ها در قفسى كه با مصرف نيكوتين همراهى داشته است بر مغز را نيز مانع مى شود.
• هر كسى كه براى ترك سيگار تلاش كرده باشد مى داند كه نيكوتين چقدر اعتيادآور است و موقعيت هايى معين ميل به سيگار كشيدن را تحريك مى كنند.
• عقيده بر اين است كه بخشى از نفوذ نيكوتين بر سيگارى ها مربوط به تاثير آن بر ميزان يك ماده واسطه شيميايى در مغز به نام دوپامين است، كه باعث ايجاد احساس خوشى و لذت مى شود. اما شواهد به دست آمده از بررسى هاى متعدد روشن كرده بود كه نيكوتين همچنين ميزان اندورفين ها _ مواد شيميايى طبيعى در بدن كه اثرى مشابه داروهاى افيونى دارند _ را در مغز افزايش مى دهد.
• اكنون دكتر جولى اى بلندى و همكارانش در دانشگاه پنسيلوانيا در فيلادلفياى آمريكا كشف كرده اند دست كم در موش ها نيكوتين بر همان مسيرى در مغز كه توسط هروئين و ساير مواد افيونى فعال مى شود تاثير مى گذارد.
• در تجربيات اين گروه پژوهشى در موش هايى كه به آنها نيكوتين داده شده بود مقدار پروتئينى به نام CREB افزايش مى يافت. تصور مى شود كه اين پروتئين در پاسخ مغز به بسيارى از مواد معتادكننده دخيل باشد.
• اما بنا بر گزارش بلندى و همكارانش در نشريه «نورون» ميزان اين پروتئين نه تنها هنگامى كه به موش ها نيكوتين داده مى شود بلكه هنگامى كه آنها را در محلى قرار مى دادند كه قبلاً در آنجا نيكوتين گرفته بودند افزايش مى يافت.
• اين اثرات در موش هايى كه فاقد گيرنده هاى افيونى هستند مشاهده نمى شود. اين گيرنده ها هم به مواد ضددرد طبيعى بدن و نيز به داروهايى مانند هروئين و مرفين پاسخ مى دهند، يك دوز واحد داروى نالوكسان كه اثر هروئين و داروهاى مشابه را مهار مى كند، هر دو پاسخ، هم پاسخ به نيكوتين و هم به پاسخ محلى كه با نيكوتين همراهى داشت را مانع شد.
• اين نتايج امكان استفاده از داروهاى مهاركننده افيونى را براى درمان اعتياد مطرح مى كند.
• در تحقيقات قبلى داروهاى مهاركننده افيونى در كمك به ترك سيگار موثر نبوده اند. اما دكتر بلندى و همكارانش يادآور مى شوند كه اين بررسى ها در بيمارستان ها يا آزمايشگاه ها انجام شده اند، در مكان ها يى كه افراد معمولاً سيگار روشن مى كنند، بنابراين آنها معتقدند مطالعه اثرات اين داروها هنگامى معنادار خواهد بود كه آ نها را درست پيش از قرار گرفتن افراد در موقعيت هايى كه ميل به سيگار كشيدن را در آنها بيدار مى كند به كار برند.