در تصور ذات او را گنج کو
تا درآید در تصور مثل او

وگر به رهگذری یکدم از وفا داری
چو گرد در پی اش افتم چو باد بگریزد

درونت به تأیید حق شاد باد
دل و دین و اقلیمت آباد باد

دفتر دانش ما جمله بشویید به می
که فلک دیدم و در قصد دل دانا بود

دل دوستان جمع، بهتر که گنج
خزینه تهی به که مردم به رنج

جایی که تخت و مسند جم می رود به باد
گر غم خوریم خوش نبود به که می خوریم

مرادرمنزل جانان چه امن عیش چون هردم
جرس فریاد می دارد که بربندید محمل ها

سلام خدمت دوستان
خانوم مینا فرمایش متین رسم مشاعره اینیه که شما میفرمایید اما
همیشه اونی که رسمه لزوما درستترین نیست که بعضی از اشعار واقعا از دید من حیفه که کامل نوشته نشه و من کامل اونارو گذاشتم که بقیه هم استفاده کنند اخلالی در تاپیک به وجود نمیاره
اما زدن تاپیک اشعاری که دوستشان داریم کار درست و به جاییه و خودمم به فکرش هستم منتهی پست اولش که مد نظرم هست خیلی طولانیه و یه کار تحقیقیه و کار زیادی باهاش دارم
برای نوشتن اینه که وقت نکردم بزنم حالا اگه کسی دوس داره بزنش من بعدا پستمو توش میزنم
==================================
بازم یه شعر دیگه از خوانده های استاد شجریان
این بار ظاهرا از سعدی نیست از مولویه
کاملشو میذارم

آمده ام كه سر نهم عشق ترا به سر برم
ور تو بگوئيم كه ني، ني شكنم، شكر برم
آمده ام چو عقل و جان، از همه ديده ها نهان
تا سوي جان و ديدگان مشعله ي نظر برم
آمده ام كه ره زنم، بر سر گنج شه زنم
آمده ام كه زر برم، زر نبرم خبر برم
گر شكند دل مرا، جان بدهم به دلشكن
گر ز سرم كله برد، من زميان كمر برم
اوست نشسته در نظر، من به كجا نظر كنم ؟
اوست گرفته شهر دل، من به كجا سفر برم ؟
آنكه ز زخم تير او، كوه شكاف مي كند
پيش گشاد تير او، واي اگر سپر برم
در هوس خيال او همچو خيال گشته ام
وز سر رشك نام او نام رخ قمر برم
اين غزلم جواب آن باده كه داشت پيش من
گفت بخور نمي خوري پيش كسي دگر برم

مستی به چشم شاهد دلبند ما خوش است
زان رو سپرده اند به مستی زمام ما

امروز که در دست توام مرحمتی کن
فردا که شوم خاک چه سود اشک ندامت