وەرە هەناسەکەم

تۆ بۆ نایه‌یت تا له‌سینه‌ی گه‌رمی خۆتا تێر دامپۆشیت
به‌م سه‌رمایه‌به‌له‌پی ده‌ستت کوڵمه‌کانم فه‌رامۆش که‌یت

ئه‌ی نازانیت که‌تۆ ده‌ڕۆیت تروسکه‌ی دییه‌م ئه‌کوژێته‌وه‌
که‌چی که‌تۆ ده‌ر ئه‌که‌ویت چی جوانییه‌ئه‌ژییه‌ته‌وه‌"

تۆ بزانه‌دوای ڕۆشتنت به‌سه‌رهاتم تاوه‌چیرۆکی سه‌ندووە
تامه‌زرۆتم و ئه‌ترسم لێت، ناشخوازم لێت که‌بێیته‌وه

"وڵاتێک له‌ دۆڕان"


له‌ گه‌ڵ یه‌ک
که‌ تۆ نه‌تویست و
منیش دۆڕام.
"ئه‌وه‌ سه‌ره‌تایه‌که‌ بۆ ژیان"
هیچ مرۆڤێک ئه‌م سه‌ره‌تایه‌ی بیر نایه‌ته‌وه‌ و
خوێنی تێکه‌ڵ به‌ خوێنی که‌س نابێ.
هیچ نه‌بێ،
که‌مترین و باریکترین کۆڵان
مه‌ودایه‌که‌ بۆ بۆنی تۆ،
که‌ هه‌ناسه‌می.
له‌ گه‌ڵ یه‌ک
که‌ تۆ نه‌تویست و
خاک فامی کرده‌وه‌ له‌ قووڵایی برینی.
ده‌ستێکمان له‌ ملی یه‌ک و
ده‌ستێکمان له‌ ملی تاریکی و
گێڕانه‌وه‌ی داستانی وڵات
وڵاتێک که‌ سه‌کته‌ی ترس لێیداوه‌ و
هه‌ڕه‌شه‌ی دێ له‌ هات و چۆی
من
و
تۆ و
هاوڕێکه‌مان
که‌ جیهانمان جوێ کردۆته‌وه‌ له‌ زه‌مان و زرمه‌ زرمی مردن.
له ‌گه‌ڵ یه‌ک
مه‌رگمان ناسی و
تۆ نه‌ت ویست ژیان ببه‌ینه‌وه‌
ئامێزی پڕ له‌ مه‌رگی باوکمان
که‌ تۆ نه‌ت ویست
دایکمان دوور که‌ینه‌وه‌ له چاوه‌ڕوانی جه‌رگ بڕی ئه‌و سه‌رده‌مه‌.
هۆ مرۆڤی سه‌رده‌م:
چێژ کیڵۆی چه‌نده‌؟
یه‌ک بوون چی؟
له‌ بازاری ڕه‌شی شه‌قیش بێ،
تۆقه‌یه‌کی سارد شک ده‌به‌ن؟
ئێره‌ جگه‌ له‌ مێشکی منداره‌وبووی خه‌ونه‌ خۆشه‌کان
رووگه‌یه‌کی ڕووناک ڕاکێش ڕاکێش نابه‌نه‌ سه‌ره‌تای سروودی یه‌ک بوون
که‌ تۆ فشه‌ت هات
به‌ فرمێسکی هاریی ژیان
که‌ مه‌رگ مڕه‌ی هات له‌ ڕۆ ڕۆی ڕه‌سه‌نی هه‌نگاوی ڕزیومان
هۆ مرۆڤی سه‌رده‌م
له‌ کۆتایی کرم لێ دراوی ئادره‌سی ئاوه‌دانترین ماڵی ئێمه‌
چ شارێک تووڕه‌؟
کام شه‌قام دۆڕاو و
کۆڵان له‌ برینی بۆڕۆنزی چ قیژه‌یه‌ک سه‌رڕێژ
که‌ زه‌ق زه‌ق درگای ماڵه‌که‌مان
چاوه‌ڕوان بۆ هه‌رێمی ڕسوایی سڕ بووه‌؟

ئه‌رسه‌لان چه‌ڵه‌بی

باخچه‌ی پاشا

له‌ باخچه‌ی پاشادا هه‌ناره‌کان پێ گه‌ییبوون
نهێنییه‌ک ده‌گریا.

ڕێبوار،
به‌ ته‌نیشت دره‌خته‌ ماندووه‌کانی هه‌میشه‌ییدا
هه‌نگاوه‌کانی ده‌ڕزیی و
مناڵیی
له‌ چاوانی وێرانی دیوارێکه‌وه‌
به‌رده‌وام بانگی ده‌کرد؛

به‌ڵام به‌فر کۆڵانه‌کانی گرتبوو.



خاتوون

خاتوون له‌ باران ده‌چێ
خاتوون له‌ گوڵ ده‌چێ
خاتوون...جوانه‌!

ده‌زانن؟!
ڕۆژێک له‌ درێژه‌ی یه‌كێ ئا له‌م شه‌قامانه‌دا
هاوڕێکه‌م بوو به‌ ئه‌قاقیا و
خاتوونیش ده‌هات و بۆنی ده‌کرد؛
مه‌خابن!
خاتوون ساکار نه‌بوو
ئه‌و له‌ زه‌ینی زه‌وی نه‌ده‌گه‌یشت
ئه‌و به‌ سانایی - با- له‌ قامیشه‌ڵاندا نه‌بوو
ئه‌و وایده‌زانی ئه‌قاقیا
ئاسنه‌ ... چیمه‌نتۆیه‌... نایلۆنه‌!
که‌چی شۆڕه‌بییه‌کان دره‌ختن
سمۆره‌کان جانه‌وه‌رن
قه‌تییه‌کان په‌له‌وه‌رن و
ئێسته‌ خاتوون ده‌بێ
به‌ ته‌واو هێزێکه‌وه‌ که‌ ده‌ژی
ڕووت بێته‌وه‌.

ده‌روێشانه‌

ئه‌و ده‌مه‌ی له‌ گه‌ڵ – با- دا
میوانی زیکری ده‌روێشانه‌ی
شۆڕه‌بییه‌کان بووم
هاوڕێکه‌م ده‌یزانی
په‌پووله‌ پاییزه‌کانم خۆش ده‌وێن
ئه‌و که‌سێک بوو له‌ ڕه‌گه‌زی من
چاره‌نووسی گه‌ڵایه‌کی تێکشکاوی ده‌خوێنده‌وه‌
من ڕه‌نگه‌کانم هه‌ڵگرتبوو
تریفه‌کانم ده‌زانی
چێژه‌کانم ده‌ناسی
کچه‌ سه‌وزه‌کانم ده‌خوێنده‌وه‌
هێشتا پێکه‌نینێکی به‌جێ ماوی
وه‌رزێکی بێ ناوم له‌ ئه‌لبۆممدا ڕاگرتبوو
دره‌نگان بوو
قه‌تییه‌کان ڕۆیشتبوون
خه‌ڵکی ده‌یانکوت:
ساڵگارێکه‌ پاییزه‌!

به‌ڵام هاوڕێکه‌م مردبوو.

حوسێن جه‌وانشیر

غه‌ریزه‌

به‌ لێواره‌كانی پیاوێك­دا بزه‌ت تاڵه‌
ـ ئێواره‌ی هه‌موو غه‌ریزه‌كان وێرانیی بیره‌وه‌رییه‌ك ـ
به‌ هه‌نگاوه‌ لێڵه‌كانی رێ به‌ پارچه‌ گۆشتێك­دا
ـ بانه‌مه‌ڕی هه‌موو مانگێك برینداری قووڵاییه‌كان ـ

هه‌روه‌ها پێ ده‌نێمه‌ نێو چڕستانه‌كانی غه‌ریزه‌
تا له‌ رازی چاوه‌كانت ره‌ش و
له‌ درێژه‌ی برینه‌كانت­دا دره‌ختێك سوور ده‌شكێم

تێك‌شكاو ئاشقێك له‌ نهێنیی سێو و/ بێ
بزه‌ی تۆش كه‌ شكست ده‌هێنم
داچۆڕاو باڵنده‌ترین بارانه‌كان
هه‌تا تامه‌زرۆیی له‌شت
ـ له‌شی تۆش كه‌ تا من دره‌نگه‌ هه‌میشه‌ ـ

رابردوو كه‌ داسێكه‌ له‌ مانگ و
له‌ ته‌نیا ته‌نیاییه‌كانم­دا دره‌ختی بڵێسه‌

تا بریندارتر له‌ هه‌موو قووڵاییه‌كانم بیره‌وه‌رییه‌ك و
قووڵایی ئاسۆی پیاوێكی ئێواره‌یی
كه‌ به‌ غه‌ریزه‌ی ته‌نافێكه‌وه‌ خۆ هه‌ڵده‌واسێ

قه‌ره‌نی ئه‌حمه‌د ئاقایی-پیرانشار

دوو چرکه‌ شێعر


که‌ماڵ ده‌روێشی-پیرانشار


من له‌ بزه‌ی سه‌ر لێوی
کرێکارێک ته‌نیاترم
مه‌گه‌ر تۆ به‌ قژه‌ خۆراوی یه‌کانت
بمدۆزییه‌وه‌

............................................................ ...................

(قژه کانت )


هیچ که لکی نییه قژه کانت
مه گه ر
لێواری
هێواره
ژوانه کانمانی پێ تاریکتر که ین