به حق نالم ز هجر دوست زارا
سحر گاهان چو بر گلبن هزارا
قضا، گر داد من نستاند از تو
ز سوز دل بسوزانم قضا را
چو عارض برفروزی می‌بسوزد
چو من پروانه بر گردت هزارا
نگنجم در لحد، گر زان که لختی
نشینی بر مزارم سوکوارا
جهان اینست وچونینست تا بود
و همچونین بود اینند، یارا
به یک گردش به شاهنشاهی آرد
دهد دیهیم و تاج وگوشوارا
توشان زیر زمین فرسوده کردی
زمین داده بریشان بر زغارا
از آن جان تو لختی خون فسرده
سپرده زیر پای اندر سپارا



" رودکی "

دلبرکم چيزي بگو به من که از گريه پرم

به من که بي صداي تو از شب شکست ميخورم

دلبرکم چيزي بگو به من که گرم هق هقم

به من که آخرينه ي آواره هاي عاشقم

چيزي بگو که آينه خسته نشه از بي کسي

غزل بشن گلايه ها نه هق هق دلواپسي

نزار که از سکوت تو پرپر بشن ترانه هام

دوباره من بمونمو خاکستر پروانه هام

چيزي بگو اما نگو از مرگ ياد و خاطره

کابوس رفتنت بگو از لحظه هاي من بره

چيزي بگو اما نگو قصه ما به سر رسيد

نگو که خورشيدک من چادر شب به سر کشيد

دقيقه ها غزل ميگن وقتي سکوت رو ميشکني

قناري ها عاشق ميشن وقتي تو حرف مي زني

دلبرکم چيزي بگو به من که خاموش تو ام

به من که هم بستر تو اما فراموش توام

چيزي بگو که آينه خسته نشه از بي کسي

غزل بشن گلايه ها نه هق هق دلواپسي

نزار که از سکوت تو پرپر بشن ترانه هام

دوباره من بمونمو خاکستر پروانه هام

چيزي بگو اما نگو از مرگ ياد و خاطره

کابوس رفتنت بگو از لحظه هاي من بره

چيزي بگو اما نگو قصه ما به سر رسيد

نگو که خورشيدک من چادر شب به سر کشيد