صبر بر درد ، نه از همت مردانه ی ماست
درد از او ، صبر از او ، همت مردانه از اوست

م

مسلمانان مرا وقتی دلی بود
که با وی گفتمی گر مشکلی بود

ح

حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت
آری به اتفاق جهان می توان گرفت

ت

تاب بنفشه می دهد طره ی مشک سای تو
پرده ی غنجه می درد خنده ی دلگشای تو

ع

جانا ز لطف ایزدی گر بر دل و جانم زدی
هرگز نگویی انوری، روزی وفادارن تو را

ن

نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

بختم ار یار شود رختم از این جا ببرد


ح

حقا کزین غمان برسد مژده امان
گر سالکی به عهد امانت وفا کند

ط

طایر دولت اگر باز گذاری بکند
یار بازآید و با وصل قراری بکند


ز

زهر است عطای خلق هر چند دوا باشد
حاجت ز که می خواهی جایی که خدا باشد

پ