حرف انتخابی ؟!

هر که پا از حد خود برتر نهد
سر دهد بر باد و تن بر سر نهد

آ

آن غالیه گر سوی ما نوشتی

گردون ورق هستی ما در ننوشتی

ق

قضا را در آن سال از آن نیک شخم
ز هر تخم بر خاست هفتاد تخم


و

وه که ز همراهیت محتشم افتاده شد
بسته بند ستم خسته ی زخم جفا

د

در همه دیر مغان نیست چو من شیدایی
خرقه جایی گرو و باده و دفتر جایی

ذ

یاد باد آنکه خرابات نشین بودم و مست

وآنچه در مسجدم امروز نبود آنجا بود

ج

جامی است که عقل آفرین می زندش
صد بوسه ز مهر بر جبین می زندش

ط

طاعت از دست نیاید گنهی باید کرد
در دل دوست به هر حیله رهی باید کرد

ص

صبر تلخ است ولیکن عاقبت
میوه ی شیرین دهد پر منفعت

ل

لبش می‌بوسم و در می‌کشم می
به آب زندگانی برده‌ام پی


ب