گرفتم ز تو ناتوانتر بسی
تواناتر از تو هم آخر کسی

ج

جانا ز لطف ایزدی گر بر دل و جانم زدی
هرگز نگویی نگویی انوری ، روزی وفادارم ترا

ق

ناگهان پـــرده برانداختـــه ای یعنی چه
مست از خانه برون تاخته ای یعنی چه

ب

لذت هستی به مستی حاصل است
ما به کلی زین دو معنی غافلیم

س

سود کی دارد به طراری نمودن زاهدی
چون ز من بربود آن دلبر به طراری مرا
ساقی عشق بتم در جام امید وصال
می گران دادست کارد آن سبکساری مرا

ن

نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد
بختم ار یار شود رختم از این جا ببرد

ی

یاد مفروش به دنیا که بسی سود نکرد
آنکه یوسف به زر ناسره بفروخته بود

ت