صنما با غم عشق تو چه کنم
تا به کی در غم تو ناله شبگیر کنم

ل

شده زدیک که هجران تو ، ما را بکشد
گر همان بر سر خونریزی مایی ، باز آ

چ

هزار سلسله مو در پیت به خاک افتد
چو بر قفا فکنی موی عنبر اسا را

خ

دانی که چرا سر نهان با تو نگویم ؟
طوطی صفتی طاقت اسرار نداری

گ

رند عام سوز را با مصلحت بینی چه کار
کار ملک است آنکه تدبیر و تامل بایدش

پ

پس هستی من ز هستی اوست
تا هستم وهست دارمش دوست

و