رونق عهد شباب است دگر بستان را
می‌رسد مژده گل بلبل خوش الحان را

م

من ندانستم از اول که تو بی مهر و وفایی
عهد نابستن از آن به که ببندی و نپایی

الف

از کوزه گری کوزه خریدم باری
آن کوزه سخن گفت زهر اسراری

ی

یک دو جامم دی سحرگه اتفاق افتاده بود
و از لب ساقی شرابم در مذاق افتاده بود

ب

به بوی نافه ای کآخر صبا زان طره بگشاید
ز تاب جعد لعل مشکینش چه خون افتاد در دل ها

ف

فکر بلبل همه آن است که گل شد یارش
گل در اندیشه که چون عشوه کند در کارش

ن

فریاد بر کشید چو مست ازشراب عشق
از جان بشست و به جانان دراز کرد

ق

قفس تنگ فلک ، جای پر افشانی نیست
یوسفی نیست در این مصر که زندانی نیست

پ

پارسایی و سلامت هوسم بود ولی

شیوه ای می کند آن نرگس فتان که مپرس

ط