فکر بلبل همه آن است که گل شد یارش
گل در اندیشه که چون عشوه کند در کارش

س

سخن عشق نه آن است که آید به زبان
ساقیا می ده و کوتاه کن این گفت و شنفت

ی

یاد باد انکه در کوی تو ام منزل بود
دیده را روشنی از خاک درت حاصل بود

د

دیده بگشا که جلوه دیدار
به تجلیست از در و دیوار

ه

هر جا که بود آهویی از دشت پاکشید
هر جا که بود طایری از آشیان فتاد

ب

به دل هوای تو پای نهفت منکه نهفتم
به جان بلای تو باید خرید منکه خریدم


ن

نا کرده گناه در جهان کیست بگو
وان کس که گنه نکرد چون زیست بگو

و

وصلش ز دست رفت کسی که وفا نکرد
زخمش به سینه رسید که سینه سپر نداشت

ت

تا چند بسته ماندن در دام خود فریبی
با غیر اشنایی، با اشنا غریبی؟

ص

صفت عاشق صادق به درستی آن است
که گرش سر برود از سر پیمان نرود

ک