یا رب این شمع دل افروز ز کاشانه کیست
جان ما سوخت بپرسید که جانانه کیست

ش

شب مردان خدا روز جهان افروز است
روشنان را به حقیقت شب ظلمانی نیست

ک

کاشکی مست شبی در بر من بی خبر افتی
تــــا به کام دل آشفته سرا پــــات ببوسم

ش

شرح این اتش جانسوز نگفتن تا کی ؟
سوختم ، سوختم این راز نهفتن تا کی ؟

ث

ثانیه ها در پی هم میروند

نیست کسی در پی آنها رود


ع

علی ای همای رحمت تو چه آیتی خدا را
که به ما سوا فکندی همه سایه ی همه را

ص

صبحدم از عرش می آمد خروشی عقل گفت

قدسیان گویی که شعر حافظ از بر میکنند

ا

صحبت از باد صبا کرد اثر از زلفش
که صبا وارش جولان همه گلزار است

و

وصل من با تو همین بس که در ان کو شب تار
کنم افغان و شناسی تو به اواز مرا

ز

ز فکر تفرقه باز آی تا شوی مجموع
به حکم آنکه چو شد اهرمن سروش آمد

ذ