پیوند تن و جان را پیوسته جدا دیدم
دل با دگران هر دم تن با دگری عمری

س

سود کی دارد به طراری نمودن زاهدی
چون ز من بر بود ان دلبر به طراری مرا

ی

بارم چو قد به دست گیرد
بازار بتان شکست گیرد

ل

لاف غم عشقت سزد آن را که شب هجر
صد صبح محبت دمد از هر نفس او

د

در غم عشق تو با این نامه های دردناک
اختر بیدادگر را دادگر خواهیم کرد

ش

شرط عقل است که مردم بگریزند از تیغ
من اگر دست تو باشد ، مژه بر هم نزنم

و

هر که پا از حد خود برتر نهد
سر دهد بر باد و تن بر سر نهد

ف

فاتحه‌ای چو آمدی بر سر خسته‌ای بخوان
لب بگشا که می‌دهد لعل لبت به مرده جان

گ

گر نمی کوشی به درمانم به آزارم مکوش
مرهم دل نیستی، بر سینه پیکانی چرا ؟

ع