عشقبازی و جوانی و شراب لعل فام
مجلس انس و حریف همدم و شرب مدام

ر

روز ها فکر من اینست و همه شب سخنم
که چرا غافل از احوال دل خویشتنم

م

میان نداری و دارم عجب که هر ساعت
میان مجمع خوبان کنی میانداری

ب

بگذار بگویمت که از ناگفتن
این قافیه در دل رباعی خون شد

ص

صافیست جام خاطر در دور آصف عهد
قم فاسقنی رحیقا اصفی من الزلال

ض

ضعیفان خار و خاشاکند سیلاب حوادث را
که از شمع آتش اول در نهاد ریسمان گیرد

ش

شاه شمشادقدان خسرو شیرین دهنان
که به مژگان شکند قلب همه صف شکنان

س

سالها دل طلب جام جم از ما میکرد

انجه خود داشت ز بیگانه تمنا میکرد

ذ

ذره خاکم و در کوی تو ام جای خوش است
ترسم ای دوست که بادی ببرد ناگاهم

ل

لبش می‌بوسد و خون می‌خورد جام
رخش می‌بیند و گل می‌کند خوی

ه