هر کجا رفتیم داغی بر دل ما تازه شد
سوخت آخر جنس ما از گرمی بازار ها

الف

از چار چیز مگذر گر عاقلی و زیرک
امن و شراب بی‌غش معشوق و جای خالی

ج

جز اینقدر نتوان گفت در جمال تو عیب
که وضع مهر و وفا نیست روی زیبا را

ط

طالع اگر مدد دهد دامنش آورم به کف
گر بکشم زهی طرب ور بکشد زهی شرف

غ

غرق وهمیم ورنه این محیط
از تنک آبی کناری بیش نیست

ی

یا رب این نوگل خندان که سپردی به منش
می‌سپارم به تو از چشم حسود چمنش

ش

شدم از یاد تو چون قصه فراموش ترین
ای دل از وسوسه ی زلف تو مغشوش ترین

ت

تو همچو صبحی و من شمع خلوت سحرم
تبسمی کن و جان بین که چون همی‌سپرم

م

مزرع سبز فلک دیدم و داس مه نو
یادم از کشته ی خویش امد و هنگام درو

ر