کیست این پنهان مرا در جان و تن
کز زبان من همی گوید سخن
این که گوید از لب من راز کیست
بشنوید این صاحب اواز کیست

ت

تو را که هر چه مراد است در جهان داری
چه غم ز حال ضعیفان ناتوان داری

گ

گر مرد رهی میان خون باید رفت
از پای فتاده سرنگون باید رفت
تو پای به راه در نه و هیچ مپرس
خود راه بگویدت که چون باید رفت

چ

جز من ، میان این گل و باران کسی نبود
کو موزه ای بپا و کلاهی بسر نداشت
آخر، تفاوت من و طفلان شهر چیست
ایین کودکی ، ره رسم دگر نداشت

م

لنگر حلم تو ای کشتی توفیق کجاست
که در این بحر کرم غرق گناه آمده ایم

گ

نابرده رنج گنج میسر نمی شود
مزد آن گرفت جان برادر که کار کرد

س