حدیث عشق جانان گفتنی نیست
اگر گـــوش کسی هم درد یـــابــد

ز

روز نخست کز غم دل باخبر شدم
بهر دوای درد نهان در به در شدم

ژ

ژاله از نرگس فرو بارد و گل را اب داد
وز تگرگ روح پرور مالش عناب داد

ج

جز غم عشق تو ما را دل نا شاد که داد
خاک هستی مرا غیر تو بر باد که داد

ش

شوقم چنان فزود که هرگه نهان شوی
باید دوید بر سر صد رهگذر مرا
برگردنم ز تیغ تو صد بار منت است
زیرا که وارهاند ز صد دردسر مرا

ی

یک چشم زدن غافل از آن ماه نباشم
تــرسم که نگاهی کنــد آگــاه نبــاشم

ف