قفس جسم کجا مانع پرواز شود
طایر جان کسی را که تویی بال و پرش

ک

گیسوی یار دام دل عاشقان اوست
خال سیاه پشت لبش دانه من است

ل

من از دلبستگی های تو با آیینه دانستم
که بر دیدار خود ای تازه گل عاشق تر از مایی

ن

واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند
چون به خلوت می‌روند آن کار دیگر می‌کنند

ن

نا برده رنج گنج میسر نمی شود
مزد آن گرفت جان برادر که کار کرد

الف

ای دل بشارت می دهم خوش روزگاری می رسد
یا درد و غم طی می شود یا شهریاری می رسد

چ