حسن خوش از روی از روی خوبان آشکارا کرده ای
پس به چشم عاشقان آنرا تماشا کرده ای

خ

خود را شکفته دار به هر حالتی که هست
خونی که میخوری به دل روزگار کن

ک

کام دل و آرزوی من دیدن توست
جز دیدن روی تو دگر کامم نیست

گ

لیک بی غم تو شفیع تو منم
خواجه روحم نه مملوک تنم

ش

شکستن صف من کار بی صفایان نیست
که شهریارم و صاحبدلان سپاه منست


ت

تهمت بر آشفت و با توس گفت
که رهام را جام باده است جفت

ض

ضرورت است که نیکی کند کسی که شناخت
که نیکی و بدی از خلق داستان ماند

پ