کاشکی دیشب ما صبح نمیشد هرگز
با دلم دوش سر زلف تو بازی می کرد

ق

قمار عاشقان بردی ندارد از نداران پرس
کس از دور فلک دستی نبرد از بدبیاران پرس

چ

چو غنچه دلم مرده تا کی نظاره کنم
نسیم وصل تو کو تا که جامه پاره کنم

ح

حکایت شب هجران نه آن حکایت حال است
که شمه ای زبیانش به صد رساله برآید

ث

ثروت و ملک و ناموس ما را
برده این اختلافات مذهب

ص

فتنه برخاست ز پا کوبی و دست افشانی
تا تو ای فتنه ی بنشسته به پا خواسته ای

ض