ضرورت است که نیکی کند کسی که شناخت
که نیکی و بدی از خلق داستان ماند


ج

جفا و جور تو عمری به این امید کشیدم
که بینم از تو وفایی ، گذشت عمر و ندیدم

خ

خدایا به نور صراحی و جام

به آن می که خصم است با ننگ و نام

که شادی ما از غم خویش کن

زعصیان ما مغفرت بیش کن


ط

طمع مـــدار که با تـــو وفـــا کنـــد دوران
که با کسی به فسون مهربان نگردد مار

ع

نمیدانم دلم دیونه ی کیست
کجا میگردد و در خونه ی کیست

م

ز

زان یار دلنوازم شکریست با شکایت

گر نکته دان عشقی بشنو تو این حکایت

گ

گر مرد رهی میان خون باید رفت
از پای فتاده سرنگون باید رفت
تو پای به راه در نه و هیچ مپرس
خود راه بگویدت که چون باید رفت

ن