نــه نشاط دوستانم نــه فراق بـوستانم
بروید ای رفیقان به سفر که من اسیرم

ژ

ژاله بر لاله فرود آمد هنگام سحر

راست بر عارض گلبوی عرق کرده یار

ل

لبت را دیگری بوسد منت وصف دهن گویم
تنت با غیر میخوابــد منت سیمین بـدن گویم

ی

یاد باد آنکه خرابات نشین بودم و مست

و آنچه در مسجدم امروز نبود آنجا بود

چ

تا زمیخانه و می نام ونشان خواهد بود
سر ما خاک ره پیر مغان خواهد بود

س

زشت در آیینه گر خود زشت بیند گو مرنج
گر عمل زیبا کنی زیبا کنی عکس العمل

ج

جان بی جمال جانان میل جهان ندارد

هرکس که این ندارد حقا که آن ندارد

د

در این شبِ سیـاهم گم گشته راهِ مقصود
از گوشه ای بُرون آی ای کوکبِ هدایت


گ