حدیث عشق نداند کسی که همه عمر
به سر نکوفته باشد درسرایی را

و

در آن مقام که دلهای عاشقان خون شد
چه جای دردفروشان دیر آفات است

ل

لعل من چیست عقده های دلم
عقد خونین به هیچ مخزن نیست

ض

ضرورت است که نیکی کند کسی که شناخت
که نیکی و بدی از خلق داستان ماند

ط

طبیب راه نشین درد عشق نشناسد

برو بدست کن ای مرده دل مسیح دمی

ی

یافت پس از صد نگه مطلب مخصوص خویش
دیده که جوینده بود عشوه‌ی ممتاز را
تیز نگاهی به بزم پرده برافکند و کرد
پرده در محتشم نرگس غماز را

د

در غیابم به حضور تو چه گفته است رقیب
کابرویی به حضـــور تـــو دگـــر نیست مـرا

ب

بدانسان سوخت چون شمع که بر من

صراحی گریه و بر بط فغان کرد

ص

صبح سعادت است شب وصل آن پری
خورشید پیش عکس رخ او ستاره ای

ش