مـــا در ره عشــــق تو اســــیران بلائیــــم
کس نیست چنین عاشق بیچاره که مائیم

ر

روز دیوان قیامت که منازل بخشند
عرصات سر کـوی تو بـود منزل ما

ز

زان یار دلنوازم شکریست با شکایت

گر نکته دان عشقی خوش بشنو این حکایت

بی مزد بود و منت هر خدمتی که کردم

یارب مباد کس را مخدوم بی عنایت

ش

شراب خانگی ام بس می مغانه بیار
حریف باده رسید ای رفیق توبه وداع

س

سایه تا باز گرفتی زچمن مرغ چمن

آشیان در شکن طره شمشاد نکرد

ک

کوفته شد سینه مجروح من
هیچ نماند از من و از روح من

ل

لبش می‌بوسد و خون می‌خورد جام
رخش می‌بیند و گل می‌کند خوی

ت