لا ابالی چــه کند دفتــر دانـایی را
طاقت وعظ نباشد سر سودایی را

م

میروم اما نمی پرسم ز خویش
ره کجا منزل کجا مقصود چیست

و

وعظ واعظ ز چه دانی نکند جا به دل ما
پختگانیم که در مــا سخن خــام نگیــرد

ف

فریب جهان قصه ای روشن است

ببین تا چه زاید شب آبستن است

ت

صبح روزی پشت در می آید و من نیستم
قصه ی دنیا به سر می آید و من نیستم

د

نشان ز عالم آوارگی نبود هنوز
که ساخت عشق تو آواره‌ی جهان ما را

ط

طی مکان ببین و زمان در سلوک شعر

کاین طفل یک شبه ره صد ساله میرود

ص