ما باده زیر خرقه نه امروز می کشیم
صد بار پیر میکده این ماجرا شنید

ک

کاغذین جامه بخوناب بشویم که فلک

ره نمونیم بپای علم داد نکرد

ع

عشق نگذاشت دلم تا که کند خدمت عقل
اشتر مست چـــه تمکیــن ز مهـــاری بکند

غ

غافل از مور مشو گر چه سلیمان باشی
که ز هر ذره به درگاه خدا راه بود

ی

یعنی همه جا عکس رخ یار توان دید
دیوانه منم من که روم خانه به خانه

و

تـــرسم نرسی به کعبه ای اعرابی
این ره که تو میروی به ترکستانست

الف

نالــه چندان ز دلـم راه فلک دوش گرفت
که موذن سحر از ناله ی من گوش گرفت

ظ