ذوق سماع مجلس آن است بگوش دل
وقتی رسد که گوش طبیعت به ما کنی

ل

لعل سیراب بخون تشنه یار منست

وز پی دیدن او دادن جان کار منست

د

قدمی هم به صفا بر در میحانه گذار
تا مگر دست تو گیرند صفی الهـــی

ث

ثوابت باشد ای دارای خرمن

اگر رحمی کنی بر خوشه چینی

چ

مشکلی دارم ز دانشمند مجلس باز پرس

توبه فرمایان چرا خود توبه کمتر میکنند

ف

مفلسانیم و هوای می و مطرب داریم

آه اگر خرقه پشمین به گرو نستانند

خ