ما می ببانگ چنگ نه امروز میخوریم

بس دور شد که گنبد چرخ این صدا شنید

د

ناتوانی را به لطفی خاطر آوردن بدست

یاد عجز روزگار ناتوانی داشتن

ع

من آن گلبرگ مغرورم که میمیرم ز بی آبی

ولی با منت و خواری پی شبنم نمیگردم

"ج"

جانا بحاجتی که ترا هست با خدا

آخر دمی بپرس که ما را چه حاجتست

ت

از غبار فکر باطل پاک باید داشت دل

تا بداند دیو کاین آئینه جای دگر است

ف