سعدی:
دو کس رنج بیهوده بردند و سعی بیفایده کردند : یکی آنکه اندوخت و نخورد و دیگر آنکه آموخت و نکرد.
علم چندانکه بیشتر خوانی***چون عمل در تو نیست نادانی

سخن میان دو دشمن چنان گوی که گر دوست گردند شرم زده نشوی.
میان دوکس جنگ چون آتش است***سخن چین بدبخت هیزم کشست
کنند این و آن خوش دگر باره دل***وی اندر میان کور بخت و خجل
میان دو تن آتش افروختن***نه عقلست و خود در میان سوختن

دیگران را دوست بداریم!
منتظرنباشیم که اول آنها ما را دوست بدارند ...

زندگی را باور کن همانگونه که هست، با همه دردها و رنجهایش، با همه شادیها و غمهایش، با همه ملال ها و دلفریبی هایش، باهمه شکستها و پیروزی هایش و با همه خاطرات تلخی ها و شیرینی هایش، و زندگی را دوست بدار و به سرنوشت امیدوار باش، هر روز را با امید و ایمان به خدا و فردايی بهتر به شب برسان، اینگونه باش تا زندگی برایت سهل تر و زیبا تر شود، یقین داشته باش که از دید خداوند پنهان نخواهی ماند و همواره از مراقبت و همراهي او نيز بي بهره نخواهي ماند ...

انسانها از دو راه موفق میشن: یا از هوش خود یا از نادانی دیگران
(جوزف آلبرت انیشتین)
:rolleyes:
-------------------------------------------------------------------
دلخوش از آنیم که حج میرویم
غافل از انیم که کج میرویم
کعبه به دیدار خدا میرویم
او که همین جاست کجا میرویم
حج به خدا غیر دل پاک نیست
شستن غم از دل غم ناک نیست
حج که به تسبیح سر و ریش نیست
هر که علی گفت که درویش نیست

نکته