یافت پس از صد نگه مطلب مخصوص حویش
دیده که جوینده بود عشوه ی ممتاز را
تیز نگاهی به بزم پرده بر افکند و کرد
پرده در محتشم نرگس غماز را

آن جوان بخت که می‌زد رقم خیر و قبول

بنده پیر ندانم ز چه آزاد نکرد

دی کودکی بدامن مادر گریست زار
کز کودکان کوی ، بمن کس نظر نداشت

ترسم که اشک در غم ما پرده در شود
وین راز سر به مهر به عالم سمر شود

دل که رنجید از کسی خرسند کردن مشکل است
شیشه ی بشکسته را پیوند کردن مشکل است

تا ز حسرت بر سرا پای تو میکردم نگاه
می کشیدم آه ، از آه جگر می سوختم

من که ملول گشتمی از نفس فرشتگان

قال و مقام عالمی میکشم از برای تو

وه که ز همراهیت محتشم افتاده شد
بسته بند ستم خسته ی زخم جفا