راز درون پرده از رندان مست پرس
کاین حال نیست زاهد عالی مقام را

اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح
صلاح ما همه آن است کان تو راست صلاح

حکایت شب هجران نه آن حکایت حال است
که شمه ای زیباییش به صد رساله بر آید

دل شکسته حافظ به خاک خواهد برد
چو لاله داغ هوایی که بر جگر دارد

در دایره ی قسمت ما نقطه ی تسلیمیم
لطف آنچه تو اندیشی حکم آنچه تو فرمایی

یکدم به کنار تو جوان بودم و زان پس
چون شاخه گل سر به گریبان من افتاد

دانه بهتر در زمین نرم بالا می کشد
سرفرازی بیشتر چون خاکساری بیشتر

رویم از هر دو جهان بر در کاشانه ی توست
رحمی ای شاه که مسکین تو در خانه ی توست

تویی آن گوهر پاکیزه که در عالم قدس
ذکر خیر تو بود حاصل تسبیح ملک