یا رب این شمع دل افروز ز کاشانه ی کیست
جان ما سوخت بپرسید که جانانه ی کیست

تا فرو گذاری چون زلف خود دل مرا

سرگشته و پریشان ای نور هر دو دیده

در بزم رقیبان رخ چون شمع میفروز
کاین شمع بهر محفل افروختنی نیست

تکیه بر تقوی و دانش در طریقت کافریست
راه رو گر صد هنر دارد توکل بایدش

شاید که شکارم شود آن مرغ بهشتی
گاهی بشکن دام و گهی دانه ام امشب

به می سجاده رنگین کن گرت پیر مغان گوید
که سالک بی خبر نبود ز راه و رسم منزل ها