تــــابامــداد هر شب آواز عندلیب
آید همی چو ناله چنگ از چنارها

هر که آید به جهان اهل فنا خواهد بود
آنکه پاینده و باقی است خدا خواهد بود

دیگر ز شاخ سرو سهی بلبل صبور
گلبانگ زد که چشم بد از روی گل به دور

یارم تویی در عالم یار دگر ندارم
تا در تنم بود جان دل از تو بر ندارم

مزن بر دل ز نوک غمزه تیرم
که پیش چشم بیمارت بمیرم

ما روزگار را همه قسم آزموده ایم
هرگز نبوده است نبوده به کام ما

ای دل ریش مرا بر لب تو حق نمک
حق نکه دار که من می روم الله معک