احمد الله علی معدله السلطان
احمد شیخ اویس حسن ایلخانی

یک هجر به سر نامده هجری دگر افتاد
یک غم سپری ناشده غمی دگر آمد

در آن نفس که بمیرم در آرزوی تو باشم
بدان امید دهم جان که خاک کوی تو باشم

می‌دهد هر کسش افسونی و معلوم نشد
که دل نازک او مایل افسانه کیست

تا نقش خیال دوست با ماست
ما را همه عمر خود تماشاست

تا به گفتار در آمد لب شیرین بت من
در جهان ولوله و شور فغان بر پا شد

در خرابات مغان نور خدا می‌بینم
این عجب بین که چه نوری ز کجا می‌بینم

مرنجان دلم را که این مر وحشی
ز بامی که بر خاست مشکل نشیند

دوستان عیب نظربازی حافظ مکنید
که من او را ز محبان شما می‌بینم