الا یـــا ایهـــــا الساقی ادر کاســــا و نـــاولهـــا
که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکل ها

از این مرض به حقیقت شفا نخواهم یافت
که از تو درد دل ای جان نمی‌رسد به علاج

جانا ز لطف ایزدی گر بر دل و جانم زدی
هرگز نگویی انوری ، روزی وفادارم ترا

از دی که گذشت هیچ از او یاد نکن
فردا که نیامده است فریاد مکن

نی هم یک نام دارد در نیستان ها ولی
از یکی نی قند خیزد و ز دگر نی بوریا

اشک تمساح بود گریه بی طاقت شمع
جان پروانه چو اندر طیران می بینم

من آن پیرم که شیران را به بازی بر نمی گیرم
تو آهووش چنان شوخی که با من میکنی بازی

یاقوت لب لعل تو مرجان مرا قوت
یاقوت نهم نام لب لعل تو یاقوت

تو پیدا می شوی در قاب دل ، ای عشق، هر ساعت
که من این شیشه را با اشک هایم شستشو کردم