یا مبسما یحاکی درجا من اللالی
یا رب چه درخور آمد گردش خط هلالی

یا بخت من طریق مروت فرو گذاشت
یا او به شاهراه طریقت گذر نکرد

دو یار زیرک و از باده کهن دومنی
فراغتی و کتابی و گوشه چمنی

ای پادشه خوبان داد از غم تنهایی

دل بی تو به جان آمد وقت است که بازآیی

یک لحظه اگر نفس تو محکوم شود
علـــم همه انبیـــات معلــوم شود

دایم گل این بستان شاداب نمی‌ماند
دریاب ضعیفان را در وقت توانایی

یاد باد آنکه خرابات نشین بودم و مست
وانچه در مسجدم امروز کم است آنجا بود

دست در حلقه ی آن زلف دو تا نتوان کرد
تکیه بر عهد تو و باد صبا نتوان کرد

دفتر دانش ما جمله بشویید به می
که فلک دیدم و در قصد دل دانا بود