در ره منزل لیلی که خطر هاست در آن
شرط اول قدم آن است که مجنون باشی

یارم تویی به عالم یار دگر ندارم
تا درتنم بود جان دل از تو بر ندارم

می رود عمر عزیز ما ، دریغا چاره چیست
دی برفت و می رود امروز و فردا ، چاره چیست

تا دلی آتش نگیرد حرف جانسوزی نگوید
حال ما خواهی اگر از گفته ی ما جستجو کن

نوای بلبلت ای گل کجا پسند افتد
که گوش هوش به مرغان هرزه گو داری

یاد باد آنکه نهانت نظری با ما بود
رقم مهر تو بر چهره ی ما پیدا بود

من اگر نیکم اگر بد تو برو خود را باش
هر کسی آن درود عاقبت کار که کشت

تا توانی دلی به دست آور
دل شکستن هنر نمی باشد