دلا دایم گدای کوی او باش
به حکم آن که دولت جاودان به

ای دل بشارت می دهم خوش روزگاری می رسد
یا درد و غم طی می شود یا شهریاری می رسد

به خط و خال گدایان مده خزینه دل
به دست شاهوشی ده که محترم دارد

تو همچو صبحی و من شمع خلوت سحرم
تبسمی کن و جان بین که چون همی‌سپرم

ما زنده به آنیم که آرام نگیریم
موجیم که آسودگی ما عدم ماست