دیدم به خواب دوش که ماهی برآمدی
کز عکس روی او شب هجران سر آمدی

گر خورده ایم باده و از خود فتاده ایم
بر ما مگیر خرده که می از سبوی توست

تو همچو صبحی من شمع خلوت سحرم
تبسمی کن و جان بین که همی سپرم

من بد کنم و تو بد مکافات کنی
پس فرق میان من و تو چیست بگو

وه که ز همراهیت محتشم افتاده شد
بسته بند ستم خسته‌ی زخم جفا