دم آخر که مرا عمر به سر می آید
گر تو آیی به سرم عمر دگر می آید

در آسمان نه عجب گربه گفته حافظ
سرود زهره به رقص اورد مسیحارا

آنکه از دوری او دیــده ما دریــا بود
دور بودیم از او ما ، خود او با ما بود

دیروز، در میانه ی بازی، ز کودکان
آن شاه شد که جامه ی خلقان ببر نداشت

تا می نبود لذت هستی نتوان یافت
تا گل نبود نیست نه عطری نه گلابی

یوسفت نام نهادند و به گرگت دادند

مرگ،گرگ تو شد ای یوسف کنعانی من

نصيحت گوش کن جانا که از جان دوست‌تر دارند
جوانان سعادتمند ، پند پير دانا را

از مس دل ساختن با دست دانش زرناب

علم و جان را کیمیا و کیمیاگر داشتن

نادره کبکی به جمال تمــام
شاهد آن روضه ی فیروزه فام
تیــــــز رو تیــــــز دو تیــــــز گام
خوش روش خوش پرش خوشخرام