در کنج دلم عشق کسی خانه ندارد
کس جای در ایـن منزل ویرانــه ندارد

دیگر ای گندم نمای جو فروش
با ردای عجب، عیب خود مپوش

با مدعی مگوئید اسرار عشق و مستی

تا بیخبر بمیرد در درد خود پرستی

با خود در وصل تو گشودن مشکل
دل را بــه فــراق آزمـــودن مشکل

لب بسته ای ز گفتن راز نهان رهی
غافل که از زبان تو گویاتر است اشک

کو دولت آنم که شبی با تو نشستم
کو فرصت آنم که دمی با تو برآرم

مرنجان دلم را که این مرغ وحشی
زبامی که برخاست مشکل نشیند

دیگر زنرد هستیم امید برد نیست

کاز طاق و جفت آنچه مرا بود باختم

من معتقــدم دو بــاره بــر می گردی
با این دل خسته همسفر می گردی