یاری اندر کس نمی بینیم ، یاران را چه شد ؟

دوستی کي آخر آمد ؟ دوستداران را چه شد ؟

دهر بسیار چو من سر بگریبان دیده است

چه تفاوت کندش سر به گریبانی من

نشود فاش کسی آنچه میان من و توست
تــا اشارات نظـر نامــه رسان من و توست

تنور لاله چنان بر افروخت باد بهار

که غنچه غرق عرق گشت و گل بجوش آمد

دمی با غم به سر بردن جهان یکسر نمی ارزد
به می بفروش دلق ما کزین بهتر نمی ارزد

جای دل در سینه ی صد پاره دارم آتشی
شعله را چون گل درون پیرهن پیچیده ام

در طریق عشقبازی امن و آسایش بلاست

ریش باد آن دل که با درد تو خواهد مرهمی