نوش دارویی و بعد از مرگ سهراب آمدی
سنگ دل این زودتر میخواستی حالا چــرا

اگرت سلطنت فقر ببخشند ای دل
کمترین ملک تو از ماه بود تا ماهی

یک هجر به سرنامده هجری دگر آمد
یک غم سپری ناشده غمی دگر آمد

دارم امید برین اشک چو باران که دگر

برق دولت که برفت از نظرم باز آید

در گوشه ی امید چو نظارگان ماه
چشم طلب بر آن خم ابرو نهاده ایم

من نه آن رندم که ترک شاهد و ساغر کنم

محتسب داند که من این کارها کمتر کنم

ما می به بانگ چنگ نه امروز می خوریم
بس دور شد که گنبد چرخ این صدا شنید

دیدی ای که غم یار دگر بار چه کرد

چون بشد دلبر و با یار وفادار چه کرد

در غیابم به حضور تو چه گفته است رقیب
کابرویی بــه حضور تــو دگـــر نیست مـــرا