|
(( خانه دوست كجاست؟ )) در فلق بود كه پرسيد سوار آسمان مكثي كرد رهگذر شاخه نوري كه به لب داشت به تاريكي شن هابخشيد و به انگشت نشان داد سپيداري و گفت: *** (( نرسيده به درخت،كوچه باغي است كه از خواب خدا سبز تر است و درآن عشق به اندازه پرهاي صداقت آبي است. مي روي تا نه آن كوچه كه او پشت بلوغ، سر بدر مي آورد، پس به سمت گل تنهايي مي پيچي، دو قدم مانده به گل، پاي فواره جاويد اساطير زمين مي ماني و ترا ترسي شفاف فرا مي گيرد. در صميميت سيال فضا، خش خشي مي شنوي: كودكي مي بيني رفته از كاج بلندي بالا، جوجه بردارد از لانه نور و از او مي پرسي خانه دوست كجاست |
شايد آنروز كه سهراب نوشت:
تا شقايق هست زندگي بايد كرد خبري از دل پر درد گل ياس نداشت بايد اينگونه نوشت: "هر گلي باشي چه شقايق چه گل پيچك و ياس، زندگي اجباريست" |
به سراغ من اگر می آیی،
تند و آهسته چه فرقی دارد؟ تو به هرجور دلت خواست بیا.... مثل سهراب دگر.... جنس تنهایی من چینی نیست، که ترک بردارد ....مثل آهن شده چینی نازک تنهایی من، توفقط زود بیا.... |
نقل قول:
فرگل جون شعرات رو خیلی دوست دارم، مخصوصا با این تغییرات ، خیلی خاص شدن. |
برای تويی كه تنهايی هايم پر از ياد توست... برای تويی كه قلبم منزلگه عـــشـــق توست ... برای تويی كه احسا سم از آن وجود نازنين توست ... برای تويی كه تمام هستی ام در عشق تو غرق شد... برای تويی كه چشمانم هميشه به راه تو دوخته است... برای تويی كه مرا مجذوب قلب ناز و احساس پاك خود كردی... برای تويی كه وجودم را محو وجود نازنين خود كردی... برای تويی كه هر لحظه دوری ات برایم مثل یک قرن است... ... تويی كه سـكوتـت سخت ترين شكنجه من است برای برای تويی كه قلبت پـا ك است ... برای تويی كه در عشق ، قـلبت چه بی باك است... برای تويی كه عـشقت معنای بودنم است... برای تويی كه عـشقت معنای بودنم است... برای تويی كه غمهایت معنای سوختنم است... برای تویی که آرزوهایت آرزویم است... |
یك سبد پر ز ستاره با ماست
روی یك سفره احساس كه بین من و تو پیداست قلب من سخت اسیر احساس عشق تو قطره اشكی است كه از گوشه چشمت پیداست روح تو یك گل سرخ تنهاست حس من چون یك موج در تب و تاب دریاست دستم از دوری دستت تنهاست چشم تو رنگ قشنگی است كه در برگ درختان پیداست |
امیدم باش َ
امید آخرینم باش و نوشدارو برایم باش برای این دل ریشم تو مرحم باش تو با مهرت عزیزم باش تو عشقم باش تو تنها در كنارم باش ولیكن تا دم اخر كنارم باش كنارم باش |
ز تو دورم چه غمگین و چه من زارم
فقط نام تو را من روی لب دارم چه غم گر دیگران گویند من خوارم كه عشق تو شد روز و شب كارم |
ما تکيه داده نرم به بازوي يکدگر
در روحمان طراوت مهتاب عشق بود سرهايمان چو شاخهء سنگين ز بار و برگ خامش ، بر آستانه محراب عشق بود من همچو موج ابر سپيدي کنار تو بر گيسويم نشسته گل مريم سپيد هر لحظه ميچکيد ز مژگان نازکم بر برگ دستهاي تو شبنم سپيد گوئي فرشتگان خدا در کنار ما با دستهاي کوچکشان چنگ ميزدند در عطر عود و نالهء اسپند و ابر دود محراب راز پاکي خود رنگ ميزدند پيشاني بلند تو در نور شمع ها آرام و رام بود چو درياي روشني با ساقهاي نقره نشانش نشسته بود در زير پلکهاي تو روياي روشني من تشنهء صداي تو بودم که مي سرود در گوشم آن کلام خوش دلنواز را چون کودکان که رفته ز خود گوش مي کنند افسانه هاي کهنهء لبريز راز را |
به خدا دست خودم نیست اگر می رنجم
یا اگر شادی زیبای ترا به غم غربت چشمان خودم می بندم من صبورم اما………… چقدر با همهء عاشقیم محزونم و به یاد همهء خاطره های گل سرخ مثل یک شبنم افتاده ؛ ز غم مغمومم من صبورم اما………….. بی دلبل از قفس کهنهء شب میترسم بی دلیل از همهء تیرگی تلخ غروب و چراغی که تو را ؛ از شب متروک دلم دور کند می ترسم من صبورم اما……………. آه………….این بغض گران ، صبر نمی داند چیست |
| اکنون ساعت 03:42 PM برپایه ساعت جهانی (GMT - گرینویچ) +3.5 می باشد. |
Powered by vBulletin® Version 3.8.4 Copyright , Jelsoft Enterprices مدیریت توسط کورش نعلینی
استفاده از مطالب پی سی سیتی بدون ذکر منبع هم پیگرد قانونی ندارد!! (این دیگه به انصاف خودتونه !!)
(اگر مطلبی از شما در سایت ما بدون ذکر نامتان استفاده شده مارا خبر کنید تا آنرا اصلاح کنیم)