آلبوم تاریخ (۱۹۹۵-۱۹۹۷)

http://upload.wikimedia.org/wikipedi..._sculpture.jpg

یکی از تندیس های بسیاری که برای معرفی آلبوم تاریخ در سراسر اروپا نصب شده بود.تندیس ،نمایان گر سبک پوشش مشخص و آرایش موی اوست که از سبک نظامی الهام گرفته شده‌ بود.

در سال ۱۹۹۵، جکسون کاتالوگ موسیقی نورترن سانگز خود را با قسمت نشر موسیقی شرکت سونی ترکیب کرد و «شرکت نشر سونی/ای‌تی‌وی» را ساخت. جکسون مالکیت نصف شرکت را به‌دست گرفت، ۹۵ میلیون دلار پیش پرداخت دریافت کرد و حتی حق کپی‌رایت آهنگ‌های بیشتری را نیز به‌دست آورد.او سپس آلبوم دو دیسکی تاریخ: گذشته، حال و آینده، کتاب اول را منتشر نمود. دیسک اول، «تاریخ آغاز می‌شود»، شامل پانزده آهنگ از برترین آثار او بود، که بعدها با عنوان «بزرگترین آثار برتر - تاریخ، قسمت اول» در سال ۲۰۰۱ منتشر شد. دیسک دوم، «تاریخ ادامه دارد»، حاوی پانزده آهنگ جدید بود. آلبوم از همان ابتدا در جایگاه نخست جدول قرار گرفت و اعلام شده که در آمریکا هفت میلیون نسخه فروش داشته‌است. این آلبوم با ۲۰ میلیون کپی (۴۰ واحد) فروش در سراسر دنیا پرفروش‌ترین آلبوم چند دیسکی در تمام دوران هاست. این آلبوم نامزد جایزه‌ی گرمی برای بهترین آلبوم شد.

اولین تک آهنگ منتشر شده از آلبوم، «جیغ/کودکی» بود، که همراه با جوان‌ترین خواهر جکسون، جنت، اجرا شده بود. این تک آهنگ بالاترین جایگاه در لحظه‌ی ورود به جدول ۱۰۰ اثر برتر (جایگاه شماره‌ی پنج) را داشت و نامزد جایزه‌ی گرمی برای «بهترین هم آوازی پاپ» شد. «تو تنها نیستی»، دومین تک‌آهنگ از این آلبوم بود این اثر رکورددار جهانی برای اولین تک آهنگی است که وارد رتبه اول جدول ۱۰۰ اثر برتر شد. این اثر یک موفقیت هنری و تجاری برجسته بود و یک نامزدی گرمی برای «بهترین اجرای آوازی پاپ» را دریافت کرد. در اواخر ۱۹۹۵، جکسون در طی تمرینات برای یک اجرای تلویزیونی از حال رفت و سریعا به بیمارستان منتقل شد. علت این پیش آمد خوف ناگهانی حاصل از استرس بود.«ترانه زمین» سومین تک آهنگ منتشر شده از آلبوم تاریخ بود، و در ۱۹۹۵، در ایام نزدیک به کریسمس، برای شش هفته در جایگاه نخست جدول برترین‌های بریتانیا قرار گرفت. یک میلیون کپی فروخت، و در نتیجه پر فروش‌ترین تک‌آهنگ جکسون در بریتانیا شد

ازدواج دوم و پدر شدن (۱۹۹۶-۱۹۹۹)

تور جهانی تاریخ در ۷ سپتامبر ۱۹۹۶ آغاز شد و در ۱۵ اکتبر ۱۹۹۷ خاتمه یافت. جکسون ۸۲ کنسرت در ۵۸ شهر برای ۴٫۵ میلیون طرفدار اجرا کرد.نمایش در ۵ قاره و ۳۵ کشور اجرا، و تبدیل به موفق‌ترین تور جکسون از نظر تعداد تماشاگران شد.در قسمت استرالیایی تور جهانی تاریخ، جکسون با پرستار متخصص پوست، دبورا جین رو ازدواج کرد و از او صاحب یک فرزند پسر،به‌نام مایکل جوزف جکسون پسر معروف به «پرینس» و یک فرزند دختر، به‌نام پاریس مایکل کاترین جکسون شد. این دو ابتدا یکدیگر را در اواسط دهه‌ی هشتاد، وقتی جکسون متوجه شد که مبتلا به برص است ، ملاقات کردند. دبی رو سال‌های زیادی را به مراقبت از بیماری جکسون و همچنین حمایت عاطفی از او مشغول بود، بنابراین قبل از آنکه بطور رمانتیک درگیر شوند، رابطه‌ی دوستی مستحکمی ایجاد کرده بودند. آن‌ها ابتدا قصد ازدواج نداشتند، اما بعد از اینکه دبی رو برای اولین بار باردار شد، مادر جکسون دخالت کرد و آن‌ها را متقاعد به ازدواج نمود.[این زوج در سال ۱۹۹۹ از یکدیگر جدا شدند. گرچه جکسون از توضیح دلیل جدایی خودداری کرد و آن را جزء اطلاعات خصوصی دانست، اما دبی رو به این سؤال پاسخ داد و علت جدایی را «غیر قابل تحمل بودن تلاش بی وقفه‌ی رسانه‌ها در تحت نظر گرفتن زندگی خصوصی جکسون برای او»، اعلام کرد و در ادامه گفت که به جکسون علاقه‌ی بسیاری دارد و برای او هر کاری می‌کند. دبی رو حضانت کامل فرزندان را به جکسون داد.
در سال ۱۹۹۷، جکسون خون روی زمین رقص: تاریخ در میکس را منتشر کرد، که شامل بازترکیب‌هایی از تک آهنگ‌های برتر آلبوم تاریخ و پنج آهنگ جدید بود.[۸۵] فروش جهانی این آلبوم تا سال ۲۰۰۷ شش میلیون کپی گزارش شده، و پرفروش‌ترین آلبوم بازترکیبی است که تا به حال منتشر شده‌است. این آلبوم و تک آهنگ هم نام آن، در جدول بریتانیا به جایگاه اول دست یافت. در ایالات متحده، آلبوم به درجه‌ی پلاتینیوم رسید، اما فقط تا جایگاه ۲۴ جدول بالا آمد.فوربز در آمد سالانه‌ی او را ۳۵ میلیون دلار در ۱۹۹۶ و ۲۰ میلیون دلار در ۱۹۹۷ اعلام کرد.
در ژوئن ۱۹۹۹، جکسون در چند رویداد خیریه شرکت نمود. او در کنسرت خیریه‌ای در مودنا (در ایتالیا) به لوچیانو پاواروتی پیوست. این نمایش در حمایت از سازمان خیریه‌ی فرزندان جنگ، یک میلیون دلار برای آوارگان کوزوو، و مبالغی هم برای کودکان گواتمالا جمع آوری نمود. بعدا در همان ماه، جکسون کنسرت‌های خیریه‌ی «مایکل جکسون و دوستان» را در آلمان و کره جنوبی سازماندهی نمود. بقیه‌ی هنرمندان شرکت کننده عبارت بودند از: اسلش، اسکورپیونز، بویز سکند من، لوثر وندرس، ماریا کری، ای. آر. رحمان، پرابو دوا، ساندرام، شبهنا، آندریا بوچلی و لوچیانو پاواروتی. در آمد این کنسرت‌ها به «بنیاد کودکان نلسون ماندلا»، صلیب سرخ و یونسکو فرستاده شد

نزاع با ناشران موسیقی، آلبوم تسخیرناپذیر و فرزند سوم (۲۰۰۰-۲۰۰۲)

در سال ۲۰۰۰، به علت اینکه جکسون بیشتر از هر سرگرمی ساز یا شخصیتی از رویدادهای خیریه حمایت کرده بود، رکورد دیگری در رکوردهای جهانی گینس به نامش ثبت شد. در آن زمان، جکسون در انتظار بازگشت مجوز رسمی شاهکارهای آلبوم‌هایش بود. این مجوز به او اجازه می‌داد که آهنگ‌های قدیمی‌اش را هر طور که مایل است ارائه کند و دست سونی را از شراکت در سود حاصله کوتاه نماید. جکسون انتظار داشت که این اتفاق در اوایل هزاره‌ی جدید روی دهد، اما، بخاطر موادی در قرارداد، این تاریخ به سال‌ها بعد موکول شد. جکسون شروع به تحقیق کرد، و مشخص شد که وکیل او و سونی در این معامله مشترک بوده، که ایجاد مغایرت منافع می‌کرد. جکسون برای چندین سال درگیر یک مغایرت منافع دیگر نیز بود، سونی سال‌ها سعی در خرید تمام سهم جکسون از کاتالوگ موسیقی مشترکشان داشت. اگر حرفه یا وضعیت مالی جکسون خراب می‌شد، او مجبور به فروش کاتالوگش می‌گردید. بنابراین، سونی از افول موقعیت جکسون سود می‌برد. جکسون می‌توانست از این مغایرت‌ها به عنوان بهانه‌ای برای خروج زود هنگام از قراردادش استفاده کند. درست قبل از انتشار آلبوم تسخیرناپذیر، جکسون به رئیس سونی موزیک اینترتینمنت، تامی ماتولا، اطلاع داد که در حال ترک سونی است. در نتیجه‌ی این اقدام، تمامی انتشار تک آهنگ‌ها، فیلمبرداری‌ها و افتتاحیه‌های مربوط به آلبوم تسخیرناپذیر لغو شد.

http://upload.wikimedia.org/wikipedi...INVINCIBLE.jpg

یک تصویر تبلیغاتی برای آلبوم تسخیرناپذیر

شش سال بعد از آخرین آلبوم استودیویی و پس از گذراندن بیشتر سال‌های آخر دهه‌ی نود و اوایل هزاره‌ی جدید دور از چشم عموم و در شرایطی که توقعات بسیار بالایی وجود داشت، جکسون آلبوم تسخیرناپذیر را در اکتبر ۲۰۰۱ منتشر کرد. برای کمک به تبلیغات آلبوم، یک جشن ویژه‌ای، به مناسبت سی‌امین سال فعالیت هنری او به عنوان یک خواننده‌ی سولو، در مدیسن اسکوئر گاردن برگزار شد. جکسون برای اولین بار از سال ۱۹۸۴ با برادرانش روی صحنه ظاهر شد. همچنین این نمایش اجراهایی توسط مایا، آشر، ویتنی هیوستون، ان سینک، اسلش و هنرمندان دیگری ارائه داد. بعد از حملات ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱، جکسون به سازماندهی کنسرت خیریه‌ی «متحد ایستاده‌ایم : بیش از این چه می‌توانم بدهم؟»، در استادیوم آراف‌کی در واشنگتن دی سی کمک نمود. کنسرت در ۲۱ اکتبر ۲۰۰۱ به روی آنتن رفت و شامل اجراهایی توسط تعداد بسیار زیادی از هنرمندان بود. جکسون، آهنگ «بیش از این چه می‌توانم بدهم ؟» را به عنوان اختتامیه اجرا کرد.
آلبوم تسخیرناپذیر یک موفقیت تجاری بود، که از همان ابتدا در برترین جایگاه جداول ۱۳ کشور وارد شد و تقریباً ۱۳ میلیون نسخه در سراسر جهان فروخت. این آلبوم در آمریکا به درجه‌ی پلاتینیوم دوگانه رسید. با این وجود میزان فروش آلبوم تسخیرناپذیر بطور چشمگیری نسبت به آثار منتشر شده‌ی قبلی جکسون کم بود که علت آن تاحدودی مربوط به افول صنعت موسیقی پاپ، کمبود تبلیغات، عدم وجود تور جهانی و نزاع انتشارات موسیقی بود. از این آلبوم سه تک آهنگ ارائه شد : «دنیای مرا باشکوه می‌کنی» ، «گریه»[ و «پروانه‌ها» که آخری موزیک ویدئو نداشت.
در ژوئیه ۲۰۰۲، جکسون اتهاماتی وارد کرد، مبنی بر اینکه ماتولا یک «شیطان» و یک «نژادپرست» است که از هنرمندان آمریکایی آفریقایی‌تبار حمایت نمی‌کند، و از آن‌ها فقط برای منافع شخصی خود استفاده می‌کند. او اضافه کرد که ماتولا، همکار او اروینگ لورنزو را «کاکا سیاه چاق» خطاب کرده‌است. در جواب، سونی ادعا کرد که با توجه به این‌که جکسون از اجرای تور در ایالات متحده خودداری نمود، آن‌ها قادر به تبلیغات با انرژی کافی برای آلبوم تسخیرناپذیر نبودند.
سومین فرزند جکسون، پرینس مایکل جکسون دوم (معروف به بلنکت)، در سال ۲۰۰۲ متولد شد. جکسون هویت مادر او را فاش نکرد، اما گفت که تولد فرزند در نتیجه‌ی لقاح مصنوعی از سلول‌های اسپرم خود او بوده‌است.در نوامبر همان سال، جکسون در پاسخ به اصرار طرفدارانی که زیر بالکن اتاق هتل او در برلین جمع شده و خواهان دیدن نوزاد او بودند، پسر تازه متولد شده‌ی خود را روی بالکن اتاق هتل آورد. جکسون در حالی که او را در بازوی راست خود نگه داشته بود و پارچه‌ای را به ملایمت روی چهره‌اش انداخته بود، او را برای یک لحظه از نرده‌ی بالکن هتل آویزان کرد، بالکن چهار طبقه از زمین فاصله داشت. این حرکت انتقادات شدیدی را در رسانه‌ها برانگیخت. جکسون عذرخواهی کرد و این واقعه را یک اشتباه وحشتناک خواند.

مستند، دومین دادگاه مربوط به اتهامات سوءاستفاده‌های جنسی و ریسک‌های تجاری (۲۰۰۳-۲۰۰۵)

در ۲۰۰۳، سونی مجموعه‌ای از آثار برتر شماره‌ی یک جکسون را روی سی‌دی و دی‌وی‌دی منتشر کرد. در ایالات متحده، آلبوم به جایگاه سیزدهم دست یافت و توسط انجمن صنفی ضبط موسیقی آمریکا در رده‌ی پلاتینیوم درجه بندی شد. فروش حداقل ۱٫۲ میلیون دیسک از این آلبوم در بریتانیا به ثبت رسیده‌است.در همان سال، مستندی به‌نام زندگی با مایکل جکسون، خواننده را در حالی که دست در دست گاوین آرویزو (پسری که بعداً او را متهم به سوءاستفاده‌ی جنسی از کودکان کرد) داشت، و در مورد چگونگی قرار‌های خواب صحبت می‌کردند، نشان داد. کمی بعد از پخش تلویزیونی این مستند، جکسون به هفت مورد تجاوز به کودکان و دو مورد اقدام به کاربرد عامل مست کننده برای تسهیل اقدام به جرم مذکور متهم شد. تمام اتهامات در ارتباط با پسری بنام گاوین آرویزو بود که در زمان وقوع اتهامات وارد شده زیر ۱۴ سال سن داشت.
جکسون اتهامات مطرح شده را رد نمود، و گفت که قرارهای خواب مطلقاً به هیچ وجه جنبه‌ی جنسی نداشتند. دوست جکسون الیزابت تیلور در برنامه‌ی لری کینگ لایو از او دفاع کرد و گفت : «توی تخت خواب بودند، تلویزیون نگاه می‌کردند. هیچ چیز غیرعادی بینشون نبود. ما مثل بچه‌ها خندیدیم و یه عالمه کارتون والت دیزنی نگاه کردیم. هیچ چیز عجیب و غریبی در بین نبود.»
در روند تحقیقات، وضعیت سلامتی جکسون توسط یک متخصص سلامت ذهنی بنام دکتر استن کاتز بررسی شد. او چند ساعت را نیز به بررسی وضعیت شاکی گذراند. از نظر کاتز، جکسون در حد یک کودک ۱۰ ساله به عقب برگشته بود و وضعیت روانی‌اش با وضعیت روانی یک بچه باز مطابقت نمی‌کرد.
در جریان دادگاهی که در شرف وقوع بود، جکسون به داروهای مرفین و پتیدین وابسته شد. دو سال بعد از وارد شدن اتهامات به جکسون، دادگاه «مردم در برابر جکسون» در سانتا ماریای کالیفرنیا، آغاز شد. دادگاه تا پایان مه ۲۰۰۵، به مدت پنج ماه به طول انجامید. در طول جریان دادگاه، این موسیقیدان برای بار دیگر از بیماری‌های وابسته به استرس رنج برد و وزن زیادی را از دست داد، که باعث تغییر در ظاهرش می‌شد.در ماه ژوئن، جکسون از تمامی اتهامات تبرئه شد. بعد از پایان جریان دادگاه، جکسون به عنوان مهمان شیخ عبدالله، شاهزاده بحرین به جزیره‌ی بحرین در خلیج فارس نقل مکان کرد

سال‌های پایانی (۲۰۰۶-۲۰۰۹)

سونی ، مجموعه‌ای به‌نام رویای بی‌ام‌جی را در بازار اروپا منتشر نمود که یک سری بیست تایی از تک آهنگ‌های برتر او از دهه‌های ۸۰ و ۹۰ بود. در طول پنج ماه هر هفته یک تک آهنگ در فرمت دیسک دو رویه (یک رو دی‌وی‌دی و یک رو سی‌دی صوتی) بود ، منتشر شد و بعداً مجموع دیسک‌ها به صورت یک ست جعبه‌ای در دسترس عموم قرار گرفت. ست جعبه‌ای در ۱۴ نوامبر ۲۰۰۶ در آمریکا منتشر شد.

در سال ۲۰۰۶، بعد از بسته شدن درهای خانه‌ی اصلی او، نورلند گزارش‌های منتشر شده، مبنی بر مشکلات مالی جکسون افزایش یافت. یک مسئله‌ی مالی مهم برای او مربوط به یک وام ۲۷۰ میلیون دلاری بود، که توسط حقوق انتشار موسیقی تحت مالکیت او ضمانت شده بود. بعد از تأخیرات مکرر در بازپرداخت‌ها، یک بسته‌ی کمک مالی، وام‌ها را از بانک آمریکا به متخصص قرض فورترس اینوستمنتس انتقال داد. سونی بسته‌ی جدیدی پیشنهاد کرد، این بسته جکسون را وادار به قرض ۳۰۰ میلیون دیگر و کاهش مبلغ قسط‌‌های پرداختی می‌کرد. همچنین در آینده فرصت خرید نیمی از سهم جکسون از شرکت مشترک شان را برای سونی فراهم می‌نمود. جکسون کمک مالی سونی را پذیرفت. با این وجود، جزئیات این معامله علنی نشد. طبق گزارش فوربز با وجود این وام‌ها، جکسون همچنان سالی ۷۵ میلیون فقط از شراکت انتشاراتی‌اش با سونی ،درآمد بدست می‌آورد.

http://upload.wikimedia.org/wikipedi...kson2_2006.jpg

جکسون به همراه فرزندانش در دیزنی‌لند پاریس در سال ۲۰۰۶

یکی از اولین موقعیت‌هایی که جکسون بعد از جریان دادگاهش در عموم ظاهر شد، بازدید او از دفتر رکوردهای جهانی گینس در لندن مصادف با نوامبر ۲۰۰۶ بود. در آن بازدید هشت رکورد برای او ثبت شد، که «اولین سرگرمی ساز با درآمد بیش از ۱۰۰ میلیون دلار در سال» و «موفق ترین سرگرمی ساز تمام دوران‌ها» در میان آن‌ها بودند. در ۱۵ نوامبر ۲۰۰۶، در مراسم جوایز جهانی موسیقی، جایزه‌ی الماس به مناسبت فروش بیش از ۱۰۰ میلیون آلبوم به جکسون تقدیم شد. در نتیجه‌ی فوت جیمز براون، جکسون برای به جا آوردن احترامات خود نسبت به این هنرمند به آمریکا بازگشت. او، همراه با ۸۰۰۰ تن از مردم، در تشییع جنازه‌ی مردمی جیمز براون در ۳۰ دسامبر ۲۰۰۶ شرکت و به او ادای احترام نمود. در اواخر ۲۰۰۶، جکسون پذیرفت که همسر سابقش ،دبی رو، در حق حضانت دو فرزندشان سهیم باشد. در سال ۲۰۰۷ ،جکسون و سونی ،«فیمس موزیک ال‌ال‌سی» را از وایکام خریدند. این معامله حقوق آهنگ‌های برخی هنرمندان، از جمله امینم، شکیرا و بک را به جکسون منتقل کرد.

من از شش سالگی در صنعت سرگرمی سازی هستم ... به قول چارلز دیکنز «هم بهترین دوران‌ها بوده، هم بدترین دوران‌ها» اما من شغلمو عوض نمی‌کنم... در حالی که بعضی‌ها تلاش‌های مغرضانه‌ای برای صدمه زدن به من انجام دادن، من با قدمهای بلند و روان به راهم ادامه می‌دم چون خانواده‌ای عاشق، ایمان محکم و دوستان و طرفداران فوق العاده‌ای دارم، که از من حمایت کردن، و خواهند کرد.

به مناسبت بیست و پنجمین سالگرد انتشار آلبوم دلهره‌آور ، جکسون آلبومی دو دیسکی بنام دلهره‌آور ۲۵ منتشر کرد. این بسته شامل ۹ آهنگ اصلی آلبوم، بازترکیب‌ها و یک آهنگ جدید به نام «برای تمام دوران‌ها» بود. دو بازترکیب منتشر شده، «آن دختر برای من است ۲۰۰۸» و «می‌خوای چیزی رو شروع کنی ۲۰۰۸» به موفقیت متوسطی دست یافتند. دلهره‌آور ۲۵ یک موفقیت تجاری بود، و به عنوان یک آلبوم دوباره منتشر شده عملکرد خوبی داشت. این آلبوم در ۸ کشور و اروپا شماره‌ی یک ،در آمریکا شماره‌ی دو و در بریتانیا شماره‌ی سه شد و در بیش از ۳۰ جدول موسیقی، در ۱۰ جایگاه برتر قرار گرفت. دلهره‌آور ۲۵ به عنوان یک آلبوم دوبار منتشر شده مجوز ورود به جدول ۲۰۰ اثر برتر را نداشت، اما به جایگاه نخست «جدول برترین کاتالوگ‌های پاپ» وارد شد، و برای ۱۱ هفته‌ی متناوب در آن جایگاه باقی ماند و بهترین فروش در ۱۲ سال اخیر را در آن جدول رقم زد.

به منظور گرامی داشت پنجاهمین سالگرد تولد جکسون، سونی بی‌ام‌جی یک آلبوم مجموعه‌ای بنام پادشاه پاپ در کشورهای مختلف منتشر نمود. این آلبوم حاوی آثاری از دوران کاری گروهی یا سولوی جکسون می‌شد، که تماما توسط طرفداران انتخاب شده بودند. طبق انتخاب طرفداران، هر کشور لیست آهنگ‌های منحصر به فرد خود را داشت. با وجود اینکه این آلبوم در آمریکا منتشر نشد، این آلبوم در سطح وسیعی از کشورهای جهان در ۱۰ جایگاه برتر قرار گرفت.

برای وامی که جکسون به ضمانت نورلند گرفته بود، فورتریس حراج این ملک را بررسی کرد. اما سرانجام وام را به کلنی کپیتال ال‌ال‌سی فروخت. در نوامبر، جکسون عنوان مزرعه‌ی نورلند را به «کمپانی مزرعه‌ی دره‌ی سیکامور ال‌ال‌سی» تغییر داد. مزرعه‌ی دره‌ی سیکامور، شراکتی بین جکسون و کلنی کپیتال ال‌ال‌سی است. وامی که جکسون بدهکار بود پرداخت شد. او ۳۵ میلیون از این ریسک تجاری بدست آورد.

در مارس ۲۰۰۹، جکسون اعلام کرد که از ۸ جولای، ۱۰ کنسرت با عنوان «این است» دراستادیوم اُ۲ ارینای لندن اجرا خواهد نمود. او در توضیح گفت: «فقط می‌خواستم بگم که این‌ها آخرین اجراهای نمایشی من خواهند بود. وقتی می‌گم این آخرش است، واقعا منظورم همین است» و اضافه کرد که این «آخرین فراخوان به پرده‌ی نمایش» اوست. به دلیل استقبال بی نظیر مردم تعداد کنسرت‌ها به ۵۰ کنسرت افزایش یافت و تمام بلیط‌ها به فروش رفت. فروش بی‌سابقه بلیط‌های سری کنسرت‌های جدید جکسون باعث ثبت چندین رکورد جدید برای او شد.در صورت برگذاری این کنسرت‌ها حدود یک میلیون نفر به تماشای این کنسرت‌ها می‌رفتند که بزرگترین استقبال در یک شهر از یک هنرمند در تاریخ می‌شد. این کنسرت‌ها همچنین رکورد سریع ترین فروش این تعداد بلیط (در عرض چند ساعت) را در دست دارد. رندی فیلیپس رئیس «AEG لایو» عنوان کرد که ۱۰ اجرای اول برای جکسون در آمدی معادل تقریبا ۵۰ میلیون یورو به همراه می‌آورد.تاریخ شروع کنسرت‌ها ۱۳ جولای ۲۰۰۹ و پایان آن ۶ مارس ۲۰۱۰ بود.

کمتر از ۳ هفته قبل از شروع کنسرت‌ها در لندن، جکسون بر اثر ایست قلبی درگذشت.شرکت کلمبیا پیکچرز ، فیلمی مستند از آخرین تمرین‌ها ،وقایع پشت صحنه و مصاحبه‌های مربوط به کنسرت این است را از تاریخ ۲۸ اکتبر ۲۰۰۹ ، به مدت یک ماه، به نمایش عمومی در سینماهای سراسر جهان درآورد.

مرگ و یادبود

http://upload.wikimedia.org/wikipedi...cropped%29.jpg



طرفداران مایکل جکسون برای ادای احترام به وی ، رو ستاره‌ی او در پیاده‌روی شهرت هالیوود گل ریختند.

در ۲۵ ژوئن ۲۰۰۹ ،جکسون در خانه‌ای اجاره شده در بلوار «نورث کارل وود» در منطقه‌ی هومبلی هیلز لوس آنجلس در حالی که بیهوش بود بر روی تختش پیدا شد. تلاش برای به هوش آوردن او توسط پزشک شخصی‌اش ناموفق بود.اداره‌ی آتش‌نشانی لوس آنجلس در ساعت ۱۲:۲۲ تماسی دریافت کرد و ۳ دقیقه‌ی بعد به محل رسید. گزارش شده بود که او نفس نمی‌کشید و عملیات احیای قلب انجام شد. تلاش برای احیای او در راه و برای یک ساعت دیگر در مرکز پزشکی رونالد ریگان دانشگاه کالیفرنیا، بعد از رسیدن به آنجا در حدود ساعت ۱۳:۱۴ ادامه یافت. به گزارش پیراپزشک‌هایی که به خانه‌ی او رفتند او در همان زمان هم در حالت ایست قلبی قرار گرفته بود. مرگ او در ساعت ۲:۲۶ دقیقه به وقت محلی اعلام شد. در ۲۸ اوتجکسون در شب ۳ سپتامبر ، در گورستان «فارست لاون» در کالیفرنیا به خاک سپرده شد. پزشکی قانونی لوس آنجلس رسماً مورد مرگ مایکل جکسون را قتل معرفی کرد.

سوژه‌ها و سبک‌ها

استیو هوآی ،از آل‌میوزیک، بیان می‌کند که توانایی و استعدادهای فراوان جکسون، او را قادر به تجربه‌ی سوژه‌ها و سبک‌های گوناگونی از موسیقی، در طول دوران کاری تک خوانی خود کرده‌است. به عنوان یک موسیقیدان، او از سبک رقص و بالاد‌های موتاون، به سبک نیو جک سوینگ با مایه‌های تکنو،استفاده کرده و بعد به ترکیب تمام این‌ها با ریتم‌های فانک و گیتار هارد راک پرداخته‌است.

برخلاف بسیاری از هنرمندان، جکسون آهنگ‌های خود را روی کاغذ نمی‌نوشت. بلکه آن‌ها را توسط یک دستگاه ضبط صوت دیکته می‌کرد. هنگام ضبط، او آهنگ را از حفظ می‌خواند. تعدادی از منتقدان بیان کرده‌اند که آلبوم جدا از بقیه، ترکیبی از بالادهای فانک، دیسکو، پاپ، سول، راک ملایم، جاز و پاپ است. مثال‌های مهم عبارتند از : بالاد «او در زندگی‌ام نیست» و دو آهنگ دیسکوی «روز و شب کار» و «برو روی صحنه».

طبق نظر هوآی، آلبوم دلهره‌آور نقاط قوت آلبوم جدا از بقیه را قوی تر و خالص تر کرد چون در دلهره‌آور قطعات رقص و راک جسارت آمیزترند در حالی که ملودی‌های پاپ و بالاد‌ها، ملایم تر و روح انگیزتر هستند. قطعات برجسته‌ی این آلبوم عبارتند از : بالاد‌های «طبیعت انسان»، «بانویی در زندگی‌ام»، «آن دختر برای من است» و قطعات فانک «می‌خوای چیزی رو شروع کنی» و «بیلی جین» و همچنین آهنگ‌های دیسکوی «عزیزم مال من باش» و «P.Y.T».

کریستوفر کانلی از مجله‌ی رولینگ استون درباره ٔدلهره‌آور اظهار کرده که:

جکسون علاقه طولانی مدتش به تِم پارانویا ، و خیالات تیره و تارش را در آلبوم دلهره آور گسترش داده‌است.

استفن ارلوین از ال موزیک اشاره کرد که این گرایش در آهنگ‌های «بیلی جین» و «می‌خوای چیزی رو شروع کنی» مشهود است. در«بیلی جین» جکسون درباره‌ی یک طرفدار سمج می‌خواند، که ادعا می‌کند جکسون پدر فرزند اوست. در «می‌خوای چیزی رو شروع کنی» او علیه شایعات و رسانه‌ها صحبت می‌کند. بزن به چاک، آهنگ راک ضد خشونت خیابانی، ادای احترامی به تاتر موزیکال وست ساید استوری بود و طبق گفته‌ی هوآی، اولین آهنگ راک تحول آفرین جکسون شد. هوآی همچنین اشاره کرد که، قطعه‌ی همنام با عنوان آلبوم، دلهره‌آور ، آغازگر ابراز علاقه‌ی جکسون به موضوعات فراطبیعی است. موضوعی که او در سال‌های بعد هم بارها به آن پرداخت. او در این آهنگ، از جلوه‌های صوتی سینمایی، موتیف‌های فیلم‌های وحشت و حقه‌های آوازی برای القای حس خطر در کارش استفاده کرد. در ۱۹۸۵، جکسون آهنگ حماسی ما دنیاییم را برای اهداف خیرخواهانه نوشت. موضوعات بشردوستانه بعدها جزء هسته‌ی مرکزی زندگی و موسیقی او شدند.

در آلبوم بد، ایده‌ی جکسون ،حول محور عاشقی طعمه جو، در آهنگ راک دایانای کثیف دیده می‌شود. اولین تک آهنگ این آلبوم، نمی‌تونم دوستت نداشته باشم یک آهنگ عاشقانه‌ی سنتی است. در حالی که مرد در آینه یک بالاد حماسی درباره‌ی اعتراف و چاره جویی است.«مجرم زیرک»، روایتی از یک هجوم خونبار، تجاوز و شاید هم قتل می‌باشد.او در این آهنگ، از صدای طبل‌های دیجیتالی، خطوط بم ساخته شده توسط کیبورد، المنت‌های سازهای ضربی و صدای تپش قلب خودش، برای ارائه‌ی تاثیر نافذ یک قلب تپنده، استفاده نمود.

استفن ارلوین از ال موزیک، اظهار می‌کند که، آلبوم خطرناک جکسون را به صورت یک فرد کاملا متناقض نشان می‌دهد.او توضیح می‌دهد که، این آلبوم متفاوت تر و متنوع تر از آلبوم قبلی او ، بد است. بطوری که، مخاطب حرفه‌ای را مورد توجه قرار می‌دهد، اما با قطعات حماسی نظیر دنیا را التیام بده برای مخاطب سطح متوسط نیز جذاب است. قسمت اول آلبوم، به سبک نیو جک سوینگ پرداخته‌است و شامل قطعات جمع بشید و زمان رو به یاد بیار است. در آهنگ سیاه یا سفید، جکسون از المنت‌های هارد راک استفاده می‌کند.در این آلبوم، جکسون برای اولین بار ناهنجاری‌های اجتماعی را جزء موضوعات اصلی موسیقی خود قرار می‌دهد. برای مثال «چرا می‌خوای درباره‌ی من وهم بسازی» علیه گرسنگی جهانی، ایدز، بی خانمانی، سوء استفاده از داروها و مواد مخدر اعتراض می‌کند. آلبوم خطرناک حاوی تلاش‌هایی درباره‌ی بیان تمایلات جنسی، مثل آهنگ «پشت درهای بسته» است. آهنگ رمانتیکی درباره‌ی میل و انکار، ریسک و خوددار بودن، زهد و رابطه و خلوت و افشاء. قطعه‌ی همنام با عنوان آلبوم، ادامه‌ای است بر موضوع عاشق طعمه جو و میل مفرط. قسمت دوم آلبوم شامل آهنگ‌هایی حماسی به سبک پاپ ـ گاسپل درون گرا است ،مانند : «دنیا را التیام بده» ،«آیا آنجا خواهی بود؟» و «ایمانو حفظ کن». در این آهنگ‌ها، جکسون سرانجام لب به سخن درباره‌ی برخی دلمشغولی‌ها و نگرانی‌های شخصی‌اش باز می‌کند. در بالاد «خیلی زود رفت»، جکسون به دوستش رایان وایت، و افرادی که بر اثر بداقبالی مبتلا به ایدز شده‌اند، ادای احترام می‌نماید.

آلبوم تاریخ ، فضایی از وهم و سوء ظن را در خود دارد. این آلبوم، بر روی سختی‌ها و جنجال‌های علنی که جکسون قبل از تولید این آلبوم درگیرشان شد ،تمرکز می‌کند. در آهنگ‌های نیو جک سوینگ ـ فانک ـ راک جیغ و «معتاد تبلوید» همراه با بالاد آر اند بی تو تنها نیستی، جکسون آثار تلافی جویانه‌ای، برعلیه بی عدالتی و انزوایی ای که احساس می‌کند می‌سازد و بیشتر خشمش را به سوی رسانه‌ها نشانه می‌گیرد. در بالاد درون گرا ی «غریبه‌ای در مسکو» ، جکسون غم خود را به خاطر «سقوط از شوکت» ابراز می‌کند. در حالی که آهنگ‌هایی مثل «ترانه زمین»، «کودکی» و «سوزی کوچولو» همه قطعات پاپ اپرایی هستند. در قطعه‌ی «دی.اس.» ، جکسون یک حمله‌ی لفظی بر علیه تام اسندن آغاز کرد. او اسندن را به عنوان یک ضد اجتماع سفید پرست که می‌خواهد منو به چنگ بیاره، زنده یا مرده توصیف می‌کند. اسندن در مورد آهنگ گفت: «من بهش افتخار ندادم آهنگشو بشنوم، اما بهم گفته شده که آهنگ با صدای شلیک گلوله تموم می‌شه.»

در تولید آلبوم تسخیرناپذیر، جکسون طی برنامه‌ی کاری سنگینی با تولید کننده ،رادنی جرکینز، کار کرد. این آلبوم از قطعات سول مدرنی مثل گریه و «بچه‌های گم‌شده» و بالادهایی مثل «بی‌کلام»، «سپیده دم»، «پروانه‌ها» و قطعاتی که ترکیبی از سبک‌های هیپ هاپ، پاپ و رپ، مانند «قلب‌شکن»، «تسخیرناپذیر» و «۲۰۰۰ وات» تشکیل شده‌است.

سبک آوازیی

جکسون از زمان کودکی می‌خوانده، و در طی زمان، صدا و سبک آوازی او به طور چشمگیری تغییر کرد. بین ۱۹۷۱ و ۱۹۷۵ صدای جکسون «به آرامی از آواز سوپرانوی یک پسر بچه، به تنورهیجان، غم یا ترس. او برای اولین بار از این سبک در آهنگ «بدنتو تکون بده (برو پایین)»استفاده کرد. بالایی تغییر کرد». در میانه‌ی دهه‌ی هفتاد، خواننده یک سبک خواندنِ «***که آوازی» اختیار کرد. هدف ***که ـ چیزی شبیه به فرو کشیدن هوا یا نفس نفس زدن ـ کمک به انتقال یک احساس خاص بود ؛

با از راه رسیدن آلبوم جدا از بقیه در اواخر دهه‌ی هفتاد، توانایی‌های جکسون به عنوان یک آواز خوان به خوبی مورد توجه قرار گرفت. ال موزیک او را یک «آواز خوان با استعدادهای کور کننده» توصیف کرد. در همان زمان رولینگ استون آوازهای او را با آوازهای «نفس نفس و گسستگی‌های کلامی رویایی»استیوی واندر مقایسه نمود. نتیجه‌ی تجزیه و تحلیل آن‌ها این بود که : «آواز تنور و سبک نرم و محکم جکسون بطور غیرعادی زیباست و به نرمی در کالبد یک فالستوی (صدای بسیار زیر مردانه) حیرت انگیز می‌لغزد که خیلی جسورانه به کار برده می‌شود.»

۱۹۸۲ شاهد انتشار دلهره‌آور بود .رولینگ استون بر این عقیده بود که جکسون دیگر «با یک صدای کاملا بالغ» می‌خواند که «رنگ ملایمی از غم دارد». انتشار آلبوم بد در ۱۹۸۷، نمایانگر آوازهای سولوی خشن و جسورانه‌، و تن‌های نرم تری در هم خوانی‌ها است. یک لغزش تلفظی ویژه، مکرراً با نکته سنجی توسط جکسون به کار برده می‌شد، که بسته به موقعیت، واژه‌ی Come On (به فارسی: بیا) را «cha'mone» یا «shamone» تلفظ می‌کرد. این مورد نیز جزء نکاتی است که هنگام اغراق یا تقلید از او، به آن تاکید می‌کنند. ورود به دهه‌ی نود مصادف با انتشار آلبومی متناقض و درون گرا به نام خطرناک بود. در این آلبوم، جکسون از آوازهایش برای قدرت دادن به سبک‌ها و سوژه‌هایی استفاده کرد که قبلا شکل گرفته بودند. نیویورک تایمز اشاره می‌کند که، در برخی قطعات او هوا را برای نفس کشیدن می‌بلعد، صدایش با شوری مردد به لرزش درمی دارد، یا در حد زمزمه‌ای تهدید آمیز، که از لابه‌لای دندان‌های کلید شده‌اش هیس می‌کند، پایین می‌افتد. او «تُن ترحم برانگیزی» دارد. هنگام خواندن درباره‌ی برادری یا خودباوری، موسیقیدان دوباره تن صدایش «نرم» می‌شود. در ۱۹۹۳ ، جکسون برای اولین بار در مصاحبه با اپرا وینفری نشان داد که چگونه از دهان و حنجره‌اش به عنوان ساز موسیقی (جعبه‌ی ریتم) استفاده و بدین وسیله آهنگ‌ها را پایه گذاری می‌کند. رولینگ استون هنگام تفسیر آلبوم تسخیرناپذیر ، بر این عقیده بود که جکسون در سن ۴۳ سالگی، همچنان می‌تواند «قطعات اعلای آوازی و ریتم دار و هارمونی‌های آوازی مواج» بسازد. نلسون جرج،صدای جکسون را اینطور معرفی می‌کند

موزیک ویدئو‌ها و رقص آرایی

http://upload.wikimedia.org/wikipedi...nal_patent.png

تصویر بخشی از پروانه ی ثبت اختراع حرکت ضد جاذبه برای ویدئوی مجرم زیرک

استیو هوآی از ال موزیک، این حقیقت را بررسی کرد که، جکسون موزیک ویدئو‌ها را از طریق خطوط داستانی پیچیده، حرکات رقص، جلوه‌های ویژه و ایفای نقش‌های کوتاه توسط افراد مشهور، به یک فرم هنری و یک ابزار تبلیغاتی تبدیل نمود و همزمان با آن تبعیضات نژادی را نیز فرو پاشید. طبق گفته‌ی کارگردان وینسنت پترسن، که در چند موزیک ویدئو با جکسون همکاری داشت، ایده ٔ بسیاری از موضوعات تیره و تار و سرد در کارهای او، از خود جکسون بوده‌است. قبل از موفقیت آلبوم دلهره‌آور ، جکسون برای پخش شدن کارهایش توسط کانال ام‌تی‌وی به سختی تلاش می‌کرد، چون آمریکایی آفریقایی تبار بود. وقتی کلمبیا رکوردز، شبکه‌ی ام‌تی‌وی را تحت فشار گذاشت، این کانال شروع به پخش «بیلی جین» و بعد «بزن به چاک» کرد. این سرآغاز شراکت طولانی مدت بین جکسون و MTV شد و به هنرمندان سیاهپوست اعتبار داد. محبوبیت ویدئوهای او، باعث «روی نقشه» قرار گرفتن این کانالِ تازه تاسیس شد و تمرکز برنامه‌های ام تی وی به نفع موسیقی‌های پاپ و آر اند بی ، تغییر کرد. موزیک ویدئوهایی مثل دلهره‌آور ، از لحاظ بی همتا بودن تا حد زیادی منحصر به جکسون باقی مانده‌اند. رقص‌های گروهی بزن به چاک هم، مکرراً توسط هنرمندان دیگر تقلید شده‌است. طراحی رقص دلهره‌آور، قسمتی از فرهنگ عامه جهانی است و مردم در همه جا از بالیوود گرفته تا زندان‌های فیلیپین به بازسازی آن پرداخته‌اند. فیلم کوتاه دلهره‌آور، باعث افزایش ارزش قالب موزیک ویدئو شد، و نامش به عنوان «موفق ترین موزیک ویدئو برای همیشه»، در رکوردهای جهانی گینس ثبت شده‌است.

در موزیک ویدئوی ۱۹ دقیقه‌ای بـَد_ به کارگردانی مارتین اسکورسیز‌ _ جکسون از القائات جنسی و حرکات رقصی استفاده کرد، که در کارهای قبلی او دیده نشده بود. او در موقعیت‌هایی خاص، سینه، تنه یا خشتک شلوارش رابه چنگ می‌گرفت یا لمس می‌کرد. در حالی که او این حرکات را به عنوان بخشی از «هنر رقص آرایی» معرفی می‌کرد، طرفداران و منتقدان واکنش‌های مختلف و متضادی در پذیرش این حرکات بروز داده‌اند. مجله‌ی تایم این حرکات را «شرم آور» خواند. در این ویدئو وسلی اسنایپس نیز حضور داشت. در آینده، افراد مشهور معمولاً در ویدئوهای جکسون به ایفای نقش‌های کوتاه می‌پرداختند. برای موزیک ویدئوی مجرم زیرک ، جکسون تکنیک «حرکت مایل ضد جاذبه» را برای اجرایش اختراع کرد، که به شماره‌ی US Patent No. ۵٬۲۵۵٬۴۵۲ ثبت اختراع شد. با اینکه موزیک ویدئوی آهنگ «تنهام بذار» به طور رسمی در آمریکا منتشر نشد، در سال ۱۹۸۹، برنده‌ی جایزه‌ی شیر طلایی بخاطر کیفیت جلوه‌های ویژه‌ی بکار رفته در تولید آن شد. در ۱۹۸۹ این ترانه برنده‌ی یک جایزه‌ی گرمی برای «بهترین موزیک ویدئو، فرم کوتاه» شد. جایزه‌ی «هنرمند پیشگام دهه‌ی ام‌تی‌وی ویدئو» برای گرامیداشت دستاوردهای جکسون در فرم هنری در دهه‌ی هشتاد، به او داده شد. در سال بعد اسم این جایزه به افتخار جکسون به نام او تغییر کرد. سیاه یا سفید ، با یک ویدئوی جنجال برانگیز همراه بود، که در ۱۴ نوامبر ۱۹۹۱ بطور همزمان در ۲۷ کشور برای ۵۰۰ میلیون مخاطب افتتاح شد، وسیع ترین دامنه‌ی مخاطب که برای یک موزیک ویدئو تاکنون ثبت شده‌است. این ویدئو حاوی سکانس‌هایی از طبیعت جنسی همراه با تصاویری از خشونت، بود. سکانس‌های نامطبوع نیمه‌ی آخر نسخه‌ی ۱۴ دقیقه‌ای حذف شد تا از تحریم ویدئو جلوگیری شود و جکسون عذرخواهی کرد. مکالی کالکین (بازیگر تنها در خانه) ، پگی لیپتون و جرج وندت نیز همراه با جکسون در این ویدئو حضور داشتند. این ویدئو، به ورود تکنولوژی تبدیل دیجیتالی اجسام به یکدیگر، در موزیک ویدئوها کمک کرد.

زمان رو به یاد بیار تولید پیچیده‌ای داشت، و با بیش از ۹ دقیقه زمان، یکی از طولانی‌ترین موزیک ویدئوهای اوست. محل اتفاق وقایای آن مصر باستان بود. این اثر به ارائه‌ی جلوه‌های ویژهادی مورفی، ایمان عبدالمجید و مجیک جانسون در آن حضور داشتند، طراحی رقص این موزیک ویدئو پیچیده و متفاوت بود. ویدئوی ترانه پشت درهای بسته از نظر جنسی آتشی ترین ویدئوی جکسون است. سوپرمدل نائومی کمپبل، در یک رقص عاشقانه با همراهی جکسون ، در این اثر حضور داشت. این ویدئو به خاطر اثری که می‌توانست القا کند در آفریقای جنوبی تحریم شد. ی پیشگام پرداخت و





موزیک ویدئوی ترانه‌ی جیغ به کارگردانی مارک رامنک ، یکی از برجسته ترین آثار جکسون است، که به شدت مورد تحسین منتقدان قرار گرفته‌است. در ۱۹۹۵، این اثر نامزد ۱۱ جایزه از مراسم جوایز موسیقی ام‌تی‌وی شد _ بیش از هر موزیک ویدئوی دیگری _ و جوایز «بهترین ویدئوی رقص»، «بهترین طراحی رقص» و «بهترین کارگردانی هنری» را از آن خود کرد. آهنگ جیغ و ویدئویی که آن را همراهی می‌کند، پاسخی بود برای ضربه‌ای که رسانه‌ها از پشت به جکسون زدند. این ویدئو بطور کامل بصورت سیاه و سفید فیلمبرداری شد. فادن توضیح می‌دهد که:

مارک روایت رو نوشته بود. و ایده‌ی کلی این بود که مایکل و جنت ،تنها،تو این سفینه‌ی فضایی بزرگ بودن.... اونا داشتن از زمین دور می‌شدن به جایی که می‌تونستند کمی تفریح کنن، یا آرامش داشته باشن . محل فیلمبرداری فضاهای مختلف سفینه‌ی فضایی بود.

یک سال بعد، این اثر برنده‌ی جایزه‌ی گرمی برای «بهترین موزیک ویدئو، فرم کوتاه» شد. کمی بعد رکوردهای گینس آن را در لیست «گران ترین موزیک ویدئوهایی که تا کنون ساخته شده» با هزینه‌ای معادل ۷ میلیون دلار، قرار داد.

ترانه زمین با یک موزیک ویدئوی گران و خوب پذیرفته شده توسط مخاطب همراه بود، که نامزد جایزه‌ی گرمی برای «بهترین موزیک ویدئو، فرم کوتاه» در ۱۹۹۷ شد. موضوع ویدئو درباره‌ی محیط زیست، با تصاویری از آسییب به حیوانات، جنگل زدایی، آلودگی و جنگ بود.در این موزیک ویدئو با استفاده از جلوه‌های ویژه، زمان و زندگی به عقب برمی گردد ، جنگ پایان می‌یابد و جنگل‌ها از نو می‌رویند. «ارواح » فیلم کوتاهی به نوشته‌ی جکسون و استفن کینگ و به کارگردانی استن وینستون بود، که در ۱۹۹۶ در جشنواره‌ی فیلم کن افتتاح و در ۱۹۹۷ منتشر شد. این فیلم بیش از ۳۸ دقیقه طول داشت و دارای رکورد بلندترین موزیک ویدئو در رکوردهای جهانی گینس است.

مد

فیلیپ بلاچ گفته‌است:

مایکل جکسون تحت تاثیر مد قرار نگرفت بلکه مد تحت تاثیر او قرار گرفت. از همان اوایل جکسون با پوشیدن بلوزهای حاشیه دوزی شده، کفش‌های پاشنه بلند و شلوارهای دمپاگشاد، با کلاهی الهام گرفته شده از خرس‌های عروسکی به عنوان فردی با سبک پوششی کاملا بی همتا توصیف می‌شده‌است . در طول دوره جدا از بقیه (آلبوم) او سبکش را با پوشیدن کت‌های تاکسیدو، شلوارهایی که از بالا به پایین تنگ تر می‌شد، جوراب‌های سفید کلفت و درخشان و کفش‌های خیابانی سیاه براق که فوراً بیننده را متوجه ی ظاهری کلاسیک می‌کرد، تغییر داد. ورود سبک ساختار شکنانه‌ی او در طول دوره‌ی آلبوم دلهره آور جکسون را به یک الگوی مد تبدیل کرد. کت قرمز رنگ موزیک ویدیوی بزن به چاک ، عینک‌های آفتابی خلبانی، کت‌های نظانی، موهای فر، شلوار کوتاه با جوراب‌های سفید درخشان، کت سیاه بیلی جین، کلاه فدورای سیاه و معروف تر از همه دستکش سفید درخشانی که اولین بار در مراسم ویژه‌ی موتاون پوشید، از جمله پوشش‌هایی هستند که جکسون در موزیک ویدئوها، مراسم اهدای جوایز و اجراهای زنده از آن‌ها استفاده می‌کرد.
در اواخر دهه‌ی ۸۰ و اواسط دهه‌ی ۹۰ ، جکسون شروع به پوشیدن پوشش‌های نمادین الهام گرفته از لباس‌های نظامی طلایی و بازوبندهای نمادین کرد. او از این پوشش‌ها در تور کنسرت‌های خطرناک و تاریخ استفاده کرد. در اواسط و اواخر دهه‌ی ۹۰ ، جکسون ظاهر ملایم‌تری داشت، که بیشتر شامل پیراهن‌های سبک شناور در هوا و در موقعیت‌های انگشت شماری حتی با سینه‌ای بدون پوشش بود. با این وجود او هنوز هم گاهی پوشش‌هایی با سبک نظامی به تن می‌کرد. در طول حضور در دادگاه‌ها او با ماسک‌های طبی و چتر دیده می‌شد. در دادگاه ۲۰۰۵ او توسط مفسران دادگاه و رسانه‌ها که احساس می‌کردند پوشش او مناسب دادگاه نیست مورد انتقاد قرار گرفت. مری فولجینیتی جنو بازرس فدرال سابق که در حال حاضر یک وکیل مدافع جنایی است، جکسون را آماده برای «جهشی انفجاری به مونواک» توصیف کرد.
سبک مد خلاقانه‌ی جکسون تاثیر بسیار گسترده‌ای بر روی نسل جوان گذاشته‌است. او به عنوان شخصی دارای سبکی ابداعی شناخته می‌شود که مدگزاران امروزی بسیاری از جمله آشر، کریس براون، بیانسه، ریهانا و کانیه وست و بسیاری دیگر را تحت تاثیر گذاشته‌است. سبک او برای دو دهه‌است که همچنان در حال خط دادن به سبک‌های آینده‌است. در ۲۹ نوامبر۲۰۰۹ دستکش سفید نمادین او به مبلغ ۳۵۰۰۰۰ دلار به علاوه‌ی مالیات در یک حراجی توسط یک تاجر چینی خریداری شد.