سەراب

سراب رد پای تو

یەکێک لە گۆرانییەکانی داریوش
شیعر: روزبە بمانی
هیوا زەندی کردوویە بە کوردی

تراویلکەی جێپێکانت، لە کوێی رێگوزەرەکەدا، پەیدابوون بۆم
لە کوێ دەستت لێم بووەوە، کە ئێرەی کردە ئاکام بۆم

لە کوێنەی ئەم بەسەرهاتە، تۆ خەوتوویتە، لەبەر گریان بێخەوم من
هەموو شەوێ لەتاو گەرمای دەستەکانت، بە ئامێزم قەرزارم من

لەگەڵ دڵتەنگییەکانم و، ئەم رێگەیە تۆ هاوکاریت
وا بنوێنە لە من دووری، وا ئەنوێنم گوایا تۆ هەیت

\\\

لە توێی ئاوازی بێدەنگت، وێڵی کشوماتییم ئەمن
جیهانی من دەنگی نیە، تەنها وێنە دەبینم من

لە تۆوە هەستێکم تێیە، پێم دەڵێ کە تۆم هەیە من
هەموو شەوێ بۆ هاتنەوەت، دەرگاکان دەکەمەوە من

ترجمه :

سراب رد پای تو، کجای جاده پیدا شد
کجا دستاتو گم کردم، که پایان من اینجا شد
کجای قصه خوابیدی، که من تو گریه بیدارم
که هر شب هرم دستاتو، به آغوشم بدهکارم
تو با دلتنگیای من، تو با این جاده همدستی
تظاهر کن ازم دوری، تظاهر می کنم هستی
\\\
تو آهنگ سکوت تو، به دنبال یه تسکینم
صدایی تو جهانم نیست، فقط تصویر می بینم
یه حسی از تو در من هست، که می دونم تورو دارم
واسه برگشتنت هرشب، درارو باز میذارم

دووبه‌یتی
دوبیتی

بابەتاهیری هەمەدانی
باباطاهر عریان


له‌ دووریی تۆ، په‌ژاره‌ و ده‌رد هه‌تا که‌ی؟
جگه‌ر سووتان، هه‌ناسه‌ی سه‌رد هه‌تا که‌ی؟
ده‌ڵیی به‌ینێکه‌ له‌م کۆڵانه‌ دیار نی
له‌ کۆڵانان، به‌ ڕه‌نگی زه‌رد هه‌تا که‌ی؟


دڵم وه‌ک شووشه‌ درزی دا له‌ سه‌د شوێن
دڵی وا هه‌ر به‌ ئاهێک ڕه‌نگه‌ بشکێن
که فرمێسکم هه‌مووی خوێناوه‌، هه‌قمه‌
من ئه‌و داره‌م ڕه‌گم ڕۆچۆته‌ نێو خوێن.

ترجمه

ز وصلت تا به‌ کی فرد آیم و شم
جگر پرسوز و پر درد آیم و شم
بمو گویی که‌ در کویم نیایی
مو تا کی با رخ زرد آیم و شم

دلی نازک به‌ سان شیشه‌ دیرم،
اگر آهی کشم اندیشه‌ دیرم
سرشکم گر بود خونین عجب نیست ‌
مو آن نخلم که‌ در خون ریشه‌ دیرم.

با پاشاکان گوێ ڕابگرن،
شاعیرێ ده‌یهه‌وێ بدوێ!
با ڕه‌شه‌باکان ڕاوه‌ستن،
نێرگسێ ده‌یهه‌وێ بڕوێ!
با تفه‌نگه‌کان بێده‌نگ بن،
مناڵێ ده‌یهه‌وێ بنوێ!

له‌تیف هه‌ڵمه‌ت

ترجمه :

شاهان را بگو: گوش فرا دهید‌
شاعری می‌خواهد که‌ سخن بگوید!
گردبادها را بگو: آرام گیرید
شاخه‌ی نرگسی می‌خواهد بروید!
تفنگ‌ها را بگو: خاموش باشید
کودکی بستر خوابش را می‌جوید!

"یاسا"

كه‌ دڵ كوێر بێ

خۆره‌تاویش شه‌وی تاره‌

ئه‌گه‌ر پشیله‌ پۆلیس بێ

هه‌موو مشكێ تاوانباره‌

له‌تیف هه‌ڵمه‌ت


ترجمه :

"قانون"

پیش آنكس كه كوردل باشد

نور خورشید هم شب تار است

گربه را گر پلیس گردانی

لاجرم موشها هم گنهكارهستند

"بۆ قه‌ره‌جێك"
ئاسمانی تۆ، به‌ر پێی خۆته‌!
سه‌رت شۆڕ که‌،
ملت که‌ج که‌!
چاو مه‌گێڕه‌ بۆ ئه‌ستێره‌ و ئاسمان و خوا!
ئه‌وه‌ی بستێک خاکی نه‌بێ
خوا و ئه‌ستێره‌ و ئاسمانی کوا؟

عبدالله په‌شێو

ترجمه :

"به یک کولی"

آسمان در زیر پاهای تو گسترده ست
سر فرود آور
زیر پای خویش را بنگر
چند دنبال خدا و آسمان و کهکشان هستی؟
تا بدین سان بی وطن باشی

بی ستاره، بی خدا، بی آسمان هستی

«وێنه»

هه‌ورِ کامێرا
برووسکه فلاش
نم‌نمه‌ی باران
بۆ شووشتنه‌وه و
دڵی منیش
قاپ
ئای نیشتمانم
هه‌تا یه‌ک چرکه
بۆ لێوه‌کانت
بزه قه‌رزکه‌

مارف ئاغایی

ترجمه :

«تصویر»

دوربین ابر و

تندر فلاش

نم‌نم باران

برای شستشو

دل من هم

قاب

هان ای وطن

دمی

لبانت را

تبسمی واگیر

وه‌رگێڕ: جه‌لال مه‌له‌کشا

مژده ياران بهارديته وه

بهاري شادي وبشارت ده گريته وه
چراي روناكي ديسانيش هه ل ده بيته وه
ته نيا له بو هيچ كسيش كه سه ر ناميني
له دواي هه ر شوي تاري روژ ده بيته وه


مژده ياران بهار ديته وه


كراسي زرد و سور كيژان ده كه ن له به ريان
ده ست ئه ده ن به ده ست يه كتر دوست و ده زگيران
تي كرا دينه ده ر له مال برا و كچه جيران
ئه مجار به دليكي خووش ئه چن بو سيران


مژده ياران بهار ديته وه


با و زوقم له سه ر لوتكه ي كيوان ناميني
به و جيگايه كه و به قاسپه قاسپ ده خويني
بو لبول و قمري له سه ر دار خوي ده نويني
به چريكه يان بي ده نگي زستان ئه شكيني


مژده ياران بهار ديته وه
مژده ياران بهار ديته وه


ترجمه

بهار شادي و بشارت برمي گردد
چراغهاي روشنايي دوباره روشن مي شوند
براي هيچ كس اندوهي نمي ماند
بعد از هر شب تاريكي بي شك سپيده مي است


مژده ياران بهار مي آيد


دختران دوباره لباسهاي زرد و سرخ مي پوشند
دلداران دوباره دستهاي همديگر را مي گيرند
دختران و پسران با هم از خانه خارج مي شوند
و با دلي خوش به گشت و گذار مي پردازند


مژده ياران بهار مي آيد


سرما و باد سرد ازقله كوهها ناپديد مي شود
كبكها در آنجا دوباره به نغمه سرايي مي پردازند
بلبل و قمري بر سر شاخه درخت نمودار مي شوند
و با صداي نغمه آنها سكوت زمستان مي شكند


مژده ياران بهار مي آيد
مژده ياران بهار مي آيد

كور دستاني خوش نيشتماني جوان
تو قيبله گاهي مني بي گو مان
چاوم پشكوتوي شاخه كانته
فيري ژياني باخه كانته
ده نگي شمشالي شوانه كانت
زريق به رقي جوانه كانت
قاسپه كه واني سه ر كيوه كانت
خوره ي ئاوه كه ي نه شيوه كانت
ئه مانه هه مو گويان كردومه
ئه ويني شيعري دليان گرتومه
نه و نه مامي بوم له م خاكه رووام
به خو شه ويستي ولات ئا و ديرام
به لي كوردستان تو منت خولقان
تو منت خولقان پيت به خشيم ژيان
خوشي ژيانم خوشي ژينته
ئيشي ژين من روژي شينته
چونكه كوردستان نيشتماني جوان
تو قيبله گاهي مني بي گومان

يونس دلدار كويي

ترجمه :

اي كردستان اي سرزمين زيبا
تو قبله گاه دل مني
چشمهايم خيره بر كوهستان هايت
و انس گرفته بر باغهايت
نغمه كبكهاي قله كو ه هايت
و ريزش اب دره هايت
اينها را همه شنيده ام
و عشق و شعر را در دلم بوجود اورده اند
نهال تازه اي بودم كه در تو رشد كردم
وبا عشق به وطن ابياري شدم
تو مرا به وجود اوردي
و به من زندگي بخشيدي
شادي زندگيم شادي تو ست
و درد و رنجم درد و رنج تو
چون اي كردستان اي سر زمين زيبا
تو قبله گاه وجود من هستي

زه‌رده په‌ري گول

ژار(زهر)

له داخی میح­نه­ تی ده ­وران دلم پر ئاوره ساقی
از حسرت اندوه روزگار دلم پُرِ آتیشه ای ساقی

له ژاری تالی ژین دیسان پیاله­ ی دل پره ساقی
از سم تلخ زندگی باز پیالۀ دل پُرِ ساقی!

وه ­ره ئه­ مشه ­و وه­ کو هه ­ر شه­ و، وه ­ره ساقی دلم خوینه
بیا امشب مثل هر شب بیا ساقی دلم خونه

هه ­تا کوو دیته چاوم خه ­و حه ­رامه شه ­ربه ­تان بینه
تا خواب به چشمانم می­آید ازین شربتهای حرام بیار

دلم زوخاوی لی درژی ده­ سا هه­ سته بکه مه­ ستم
زدل خونابه می­آید پس برخیز و مستم کن

شه ­رابی کون له جامی نوی،به خور تیکه بده ده­ ستم
شراب کهنه در جامی نو به یکباره بریز و به دستم ده

که وا کون کون بووه جه­ رگم له جه­ وری ماته ­می دنیا
که اینگونه جگر پاره پاره­ست ز جور ماتم دنیا

هه­ تا کو سه­ رده­ می مه ­رگم وه ­ره هه ­ر توم ده ­وی ته ­نیا
بیا تا لحظۀ مرگم که تنها تو را خواهم

هه ­ناسه ­ی سه­ ردی پر داخم ده­ میکه گرتویه ناخم
آه سرد پرسوزم زمانی ست که در درون در گرفته

شه­ رابی تویه ده­ یشوری په­ ژاره­ ی ژینی پر ئاخم
و تنهااین شراب توست که میشوید اندوه زندگی پرحسرتم را

«شه ­ریف»