عصا

ای مهربان رفیق
ای تکیه گاه قدم های خسته پای
همراه خوب قدم ، در مسیر عمر
آه ای بهانه آغاز این سفر
همراهی ات اگر که کسی را روانه کرد
وقتی کسی به اتکای تو ،
بر پای مانده است
آه ای عصای دست
همراه خوب پای
حتی اگر که سر به سینه دیوار می نهی
گاهی اگر فتاده زمین در میان راه
برخیز و باز هم ، همراه او بمان
مشکن تو عهد خویش
او این سفر کنار تو آغاز کرده است
دستش رها مکن
ای پا به پا رفیق
مگذار انکه به تو اعتماد کرد
هرگز زمین خورد
یا با دو پای خسته بماند میان راه
اه ای رفیق راه
حرمت شمار رسم سفر را تو مهربان
ای خوب استوار
حتی اگر تو قامت خود خم کنی به مهر
مگذار همسفرت ، شانه خم کند
آن دست همسفرت را رها مکن
مگذار تا که بمیرد امید راه
شرم است ، اشک همسفری ، گر ، فتد به خاک
همراه او بمان
او این سفر ، به عشق تو آغاز کرده است
در هر قدم بگو ، که رهایش نمی کنی
این است رسم هم سفری
همدمی ،
وفا



کیوان شاهبداغی

مسافر

با رفتنت مسافر
جاده رو تشنه کردی
جاده نفس نداره
اگه تو بر نگردی
شب دراز قصه
خمیازه زمینه
فاصله نفس ها
فقط یه نقطه چینه
فقط یه نقطه چینه

توی رگبار مصیبت
من دلخوش بهارم
تو اوج خستگی ها
خیالی از تو دارم
میگیره انتظار تلخیه لحظه هامو
نیاز ساده من
جاده و بارون و تو
نیاز ساده من
جاده و بارون و تو

خاموشیه شب سرد
آوار خستگیمه
نگاه تو همیشه
امید زندگیمه
شعر تلخ کنایه
برام طعمی نداره
حقیقت پیش رومه
دور دلم حصاره
حقیقت پیش رومه
دور دلم حصاره

خاموشیه شب سرد
آوار خستگیمه
نگاه تو همیشه
امید زندگیمه
شعر تلخ کنایه
برام طعمی نداره
حقیقت پیش رومه
دور دلم حصاره
حقیقت پیش رومه
دور دلم حصاره

کوچه را آب و جارو کرده ام، تا وقتي يارم مي آيد گرد و خاک نباشد،طوري بيايد و برود،که هيچ حرف و حديثي در ميان ما نباشد،سماور را آتش کرده ام،قند در استکان انداخته ام،يارم رفته و من تنها مانده ام،چه قدر جان(خاطر) يار عزيز است،چه قدر جان(خاطر) يار شيرين است.. کاسه ( پیاله) یک هفته است یک طرف افتاده
و من یک هفته است که اونو ندیدم

کـــــره ی زمیــــن بـــه ایـــن بـــزرگــی

امــــا نمــــی دانـــــم چــــرا

جــــز آغــــوشـــت

بــــه هیــــچ جــــای دیگــــری تعلـــــق نــــدارم ...

http://uploadtak.com/images/k47_fgdfgbdb.jpg

شبی ياد دارم که چشمم نخفت

شنيدم که پروانه با شمع گفت

که من عاشقم گر بسوزم رواست

ترا گريه و سوز و زاری چراست؟

بگفت ای هوادار مسکين من

برفت انگبين يار شيرين من

چو شيرينی از من بدر می رود

چو فرهادم آتش به سر می رود

همی گفت و هر لحظه سيلاب درد

فرو می دويدش به رخسار زرد

تو بگريزی از پيش يک شعله خام

من استاده ام تا بسوزم تمام


سعدی

تورو آرزو نکردم ته تنهایی جاده
آخه حتی آرزوتم واسه من خیلی زیاده
تورو آرزو نکردم این یعنی نهایت درد
خیلی چیزا هست تو دنیا که نمیشه آرزو کرد
توروتا یادمه از دور ازهمین پنجره دیدم
بسکه فاصله گرفتی به پرستشت رسیدم
من گذشتم از تبی که تورو تو خونم ببینم
راضیم به اینکه گاهی تورو میتونم ببینم
نه امیدی به سفر نیست ازهمین فاصله برگرد
خیلی از فاصله هارو با سفر نمیشه پر کرد
عمری پای تو نشستم که منو حالا ببینی
تو مثل کوهی که باید منو از بالا ببینی
توروآرزو نکردم ته تنهایی جاده
آخه حتی آرزوتم واسه من خیلی زیاده
تورو آرزو نکردم این یعنی نهایت درد
خیلی چیزا هست تو دنیا که نمیشه آرزو کرد

شب از آغوش گل بالین و بستر میکند شبنم

سحرگاهان سفر با دیده تر میکند شبنم
نگاه گرم جانان بال پرواز است عاشق را
به سوی آسمان پرواز بی پر میکند شبنم
اگر چون قطره اشکی شب ز چشم آسمان افتد
سحر از چشمه خورشید سر بر میکند شبنم

مرا از این دل ناکام شرم آید چو میبینم شبی
تا صبح در آغوش گل سر میکند شبنم
نمیکاهد اگر از عمر عاشق وصل گل رویان
چرا از خنده گل عمر کمتر میکند شبنم

تنها تویی تنها تویی در خلوت تنهاییم
تنها تویی تنها تویی در خلوت تنهاییم

تنها تو میخواهی مرا با اینهمه رسواییم

ای یار بی همتای من سرمایه سودای من
گر بی تو مانم وای من وای از دل سوداییم

جان گشته سرتاپا تنم از ظلمت تن بی منم

شد آفتاب روشنم پیدا به ناپیداییم

دانی که دلدارم تویی دانم خریدارم تویی
یارم تویی یارم تویی شادی از این شیداییم