طالع بینی اسم

طالع بینی انسانها و شناخت خصیت آنها از روی حرف اول اسم آنان !!!

توجه : در این روش به دلیل وجود نداشتن حروف "گ.پ.چ.ژ"باید به جای این حروف معادل فارسی آنما را قرار دهید .مثال : (ژچ گ)=ج (پ)=ب

الف: خوش اخلاق و خوش رفتار و در باطن میانه رو و با همه ملاحظه کند و خونگرم میباشد و با همه کس زود صمیمی میشود ودر زندگی در جنگ و جدال و گفتگو به سر میبرد و پیراهن سیاه بر او نامبارک می باشد و محنت بسیار می کشد و هر چه را طلب کند زود بیابد و مریضی وی همیشه در باد قولنج گردن وپهلو می باشد.

ب : فردی خوش قیافه و زیبا وبا محبت و رفیق باز و همیشه مغرور و جیب او خالی و قدر مال دنیا را نداند.

ج : فردی باشد زیبا و خوش اخلاق وبا محبت و او همیشه از مریضی شکم رنج میبرد و این مریضی هر چند وقت یکبار اشکار میشود و دو وجه دارد یا سیاه چهره و قوی استخوان یا سفید پوست و بزرگ اندام و همیشه سرگردان واشفته می باشد و از کار خود حیران است

د: او فردی با دیانت و پر فکر وبشاش و زیبا چهره و جنگجو است و قدر مال دنیا را نمی داند و همیشه در حال ترقی می باشد

ه : او فردی است که همیشه اطرا فیان را امر ونهی کند و زیبا چهره وتند خو و اتشی مزاج و طبع او گرم میباشد

و: فردی است که همیشه به دیگران کمک می کند و گاهی مغرور میشود و زبان بد پشت سر او باشد و دیگران بدی او را میگویند

ز: زیبا و خوش اخلاق و با محبت و خونگرم و در هر کاری مقرراتی است و در زندگی برای او سحری می کنند و در زندگی شکست بزرگی می خورد و همیشه از درد سر و زانو در عذاب میباشد و نسبت به زندگی دلسرد می گردد و حیران و سر گردان میشود

ت: او فردی است خوش جهره و خوش اخلاق کم خواب و هرگاه مرتکب گناه میشود سریع توبه میکند و اگر دل کسی را برنجاند بسیار نگران و در پی ان است که دلجویی کند و همیشه احساس تنهایی عجیبی در خود دارد

ث: فردی است ثابت قدم و پر اراده و در هر کاری ثابت قدم می باشد خوش اخلاق و پر عقل است و پیشانی او پهن میباشد و در زندگی هرگز محتاج نخواهد شد

ح: او فردی زیبا و خوش اخلاق و حق گو و کینه ای و حرف را در دل نگه دارد و همیشه در بحث و جدل وجنگ به سر میبرد

خ: فردی است زیبا چهره با چشمانی درشت با محبت و مقرراتی و هر چه سعی میکند رزقش بسیار شود موفق نمی شود و او فردی است عشقی و تنبل و کاهل در کارها و باید این کار را ترک کند تا در زندگی موفق و سر بلند شود

ر: او فردی است خوش اخلاق میانه رو و اتشی و همیشه اطرافیان در پشت سر او بد گویی کنند و او فردی است طمعکار و زیبا چهره وخوش گذران و اگر ایمان خود را حفظ کند به هر مقام و منزلتی که بخواهد میرسد و دست او همیشه از پول دنیا تهی است

س : او فردی میباشد پر استعداد و با ذوق و سلیقه و همیشه بهترین اجناس را انتخاب می کند و بسیار مغرور ومتکبر میباشد و هر کاری که میل داشت انجام میدهد و با اطرافیان خود در نزاع و لجبازی بسر میبرد فردی باشد اتشی مزاج و همیشه در چشم اهل واعیان پر هیبت به چشم میاید

ش: او فردی است مشفق ومهربان و جنگجو و عصبانی و خونگرم و زبان او تلخ است و هر چه در دنیا به او ضرر برسد از دست و زبان خود میخورد و اگر زبان خود را نگه دارد از بلا محفوظ میماند و بسیار لجباز است

ص : فردی است حرف شنو و دهن بین و هرکس هر حرفی را با او در میان بگذارد سریع باور میکند نترس و خشن و خوش اخلاق و با محبت و همیشه در حال ترقی و فکر میباشد

ض : او فردی است خوش اخلاق و زیرک ودانا وکینه توز و همیشه نگرانی خود را در ظاهر بروز نمیدهد و پیشانی او پهن است و کمان ابرو دارد و در کارها بسیار دقیق میباشد و هرگز یاد خدا را فراموش نمی کند و به دنبال هر کار زشتی توبه می کند و فردی زرنگ است

ط :او فردی است پاک و خوش اخلاق و عشقی و خوش گذران و خو نگرم و پیراهن سیاه براو خوشایند نیست و دوستی بسیار میکند

ظ : او فردی است که ظاهر و باطنش یکی است و خشک ومقرراتی میباشد و اطرافیان پشت سر او بد گویی کنند و قدر مال دنیا را نداند و در سینه و اعضا خالی دارد که نشان اقبال است و دنبال دوست رود و خواهان ان است که با دوستان تفریح کند

ع : او فردی باشد بلند مرتبه و پر گذشت و خوش اخلاق و بخشنده و مقرراتی وخشک و او هرگز قدر مال دنیا را نمیداند و در دوستی با دیگران پاینده و متعصب و در اول زندگی رنج بسیار کشد و قدر مال دنیا را نداند

غ: زیبا چهره با گذشت و خشک و مقرراتی و احساس نا امیدی کند در فکر میرود و به گذشته واینده خود می اندیشد دانا وعالم است و زندگی را با صلح وصداقت دوست دارد

ف : او فردی است اتش مزاج و تند خو و جاهل و زیبا چهره و جنگ جو و خون گرم و نترس از ناحیه هر چند وقت یک بار مریض و رنج میکشد و در زندگی چند بار شکست میخورد ولی در اینده به مقام و منزلت خوبی میرسد

ق: فردی است قادر وتوانا و زیرک و دانا و در هر کاری نقشه بسیار میکشد و موفق میشود هم زیباست و هم خوش اخلاق و فردی است خوش گذران و قدر مال دنیا را نداند و گاه گاهی با ملایمت و یا خصومت برخورد میکند

ک: او فردی است زیبا وخوش اخلاق و زیرک و دانا و زیرک و خشک و مقرراتی و زبان او تلخ است و همیشه دیگران از زبان او در عذاب میباشند با یک کلمه حرف دیگران را برنجاند و همیشه در حال ترقی و فعالیت باشد

ل: فردی است زیبا چهره و خوش اخلاق و یکدنده و همیشه جدایی اختیار کند و غرور خاصی دارد قدر مال دنیا را نمی داند و همیشه متعصب اطرا فیان نزدیک خود میباشد

م : خوش اخلاق و با محبت و خون گرم ونترس و همیشه اطرافیان پشت سرش بد گویی کنند و در روبرو از او تعریف و تمجید کنند او فردی باشد خوش چهره و چشمان درشتی دارد و در کارهای خود همیشه کاهلی دارد و زود عصبانی میشود و سریع خاموش میشود عشقی میباشد و در تمام کارها تقاضای کمک کند

ن: او فردی است زیبا و خوش اخلاق و کینه توز و دم دمی مزاج میباشد گاهی اوقات بسیار خوب و گاهی اوقات بسیار بد و مقرراتی وخشک میشود همچون قاضی میباشد ودر حقوق خود ودیگران به میزان برخورد کند

ی :او فردی است پر فکر وزیبا و با هر کس در افتد بر او غالب گردد دم دمی مزاج میباشد و گاهی بسیار خوب و گاهی بسیار خشک و مقرراتی است او فردی است چهار شانه و از مریضی شکم گاه گاهی رنج میبرد

سرو ابرکوه / سرو زرتشت

سروابرکوه یکی از آثار طبیعی ایران است.
این درخت در شهر ابرکوه استان یزد قرار دارد و یکی از پیرترین موجودات زنده دنیا و مسن ترین ساکن کویرهای جهان به شمار می رود.
محیط تنه سروابر کوه بر روی زمین یازده و نیم متر و بلندای آن بیست و هشت متر است.
حمدالله بن ابوبکر مستوفی قزوینی درگذشته به سال 750ق، به سال 740 قمری در کتاب خود نزهت القلوب می نویسد: در آن جا سروی است که در جهان شهرتی عظیم دارد.
دانشمندان ژاپنی عمر این سرو را به هشت هزار سال می رسانند ولی الکساندر روف دانشمندان روسی، عمر این سرو را چهار هزار تا چهار هزار و پانصد سال می داند.
سرو نمادی از ایران است چنان که آن را در سنگ های تخت جمشید و آثار نقاشان ایرانی می بینیم و هم اکنون نیز به صورت بته سرکج در نقش های پارچه قلمکار و ترمه به کار می رود.
برخی از اسطوره ها کاشتن سرو ابرکوه را به حضرت زرتشت (ع) و برخی به یافث (پسر حضرت نوح) نسبت می دهند.
چندی پیش، دیوار دور این سرو را برداشتند تا راحت تر دیده شود، ولی اکنون رفت و آمد اتومبیل ها ریشه درخت را می لرزاند و دود و دم وسایل نقلیه بسیار بر آن آسیب رسانده است.

ابوالحسن صدیقی سازنده مجسمه فردوسی

ابو الحسن صدیقی نقاش و مجسمه ساز ایرانی به سال 1273 خورشیدی در تهران چشم به جهان گشود و در 20 آذر 1374 دیده از جهان فروبست.
پدرش میرزا باقرخان صدیق الدوله از اهالی نور مازندران بود.
ابوالحسن پس از تحصیلات ابتدایی به مدرسه آلیانس رفت. در این زمان بدون این که استاد نقاشی داشته باشد شروع به نقاشی کرد؛ نقاشی های او روی دیوارهای مدرسه، اعتراض مدیر را برانگیخت.
علاقه او به نقاشی بیش از حد بود. وی دبیرستان را رها کرد و همراه دوستش علی محمد حیدریان به مدرسه صنایع مستظرفه و نزد استاد کمال الملک رفت. ابوالحسن در این جا خوش درخشید، و کمال الملک وی را آمیرزا ابولحسن خان رقیب خواند.
صدیقی به سال 1299 دیپلم گرفت و در همان مدرسه سرگرم تدریس شد.
از شاگردان او می توان به سیدعلی اکبر صنعتی اشاره کرد.
صدیقی به مجسمه سازی نیز علاقه داشت ولی در آن زمان هیچ استاد مجسمه سازی در ایران نبود.
او به سال 1301 با وسایلی ابتدایی مجسمه گچی کودکی را ساخت. کمال الملک با دیدن مجسمه استعداد او را در این زمینه دریافت و گل خانه مدرسه را به کارگاه مجسمه سازی تبدیل کرد تا صدیقی در آن به تجربه اندوزی در زمینه مجسمه سازی بپردازد.
همچنین کمال الملک کتاب های خود در زمینه مجسمه سازی را که از اروپا آورده بود در اختیارش نهاد.
صدیقی به سال 1304 مجسمه ونوس را به عنوان نخستین مجسمه سنگی خود ساخت. این مجسمه، مورد توجه احمدشاه قاجار قرار گرفت و کارگاه مجسمه سازی صدیقی تثبیت شد.
صدیقی به سال 1307 با هزینه شخصی به فرانسه رفت و در مدرسه هنرهای زیبای پاریس زیر نظر آنژالبر به فراگیری مجسمه سازی و حجاری پرداخت. وی در کنار تحصیل، صد و شصت تابلوی نقاشی پدید آورد.
او به سال 1312 به میهن بازگشت و مدرسه صنایع مستظرفه را که پس از تبعید کمال الملک از هم پاشیده شده بود بازگشایی کرد.
او بعدها رییس دپارتمان حجاری دانشکده هنرهای زیبا شد.
صدیقی در سال 1329 به انجمن آثار ملی پیوست و به چهره نگاری از دانشمندان ایرانی پرداخت. چهره نگاری از سعدی، بوعلی سینا، فردوسی و حافظ حاصل این دوران است.
او با سفر به ایتالیا مجسمه های ماندگاری در آن کشور ساخت. مجسمه نادرشاه در آرامگاه نادر، مجسمه فردوسی و مجسمه خیام حاصل این سفر است. این آثار چنان خیره کننده بود که صدیقی را میکل آنژ شرق و میکل آنژ دوم خواندند.
وی به ساخت مجسمه امیرکبیر سرگرم بود که انقلاب ایران به پیروزی رسید و حکومت از پرداخت هزینه ها خودداری کرد. او به وطن بازگشت و سال ها در انزوا زیست تا این که به دیار باقی شتافت.
تصویر آثار او به سال 1373 به کوشش هادی سیف، از سوی کمیسیون ملی یونسکو به چاپ رسید.
پس از این، تندیس نیم تنه او به دست فرزندش فریدون صدیقی ساخته شد و در دانشکده هنرهای زیبا قرار گرفت.
هم چنین به سال 1388 نیم تنه دیگری از وی در قطعه گذر هنرمندان جزیره کیش برپا شد.

منبع : جهان نیوز

آشنایی با مدرسه دارالفنون

امیرکبیر پس از سفر به روسیه، متوجه نیاز کشور به یک مرکز آموزش عالی شدوی از ابتدای صدارت خود برای ایجاد چنین مرکزی کوشید تا این که مدرسه دار الفنون به ابتکار او برای آموزش علوم و فنون جدید در تهران پایه گذاری شد. ولی سوگمندانه خود امیرکبیر شاهد گشایش آن و به بار نشستن زحماتش نبود.
دارالفنون نخستین دانشگاه ایران پس از اسلام به شمار می رود. تاثیر این مدرسه بر مردم بسیار بود، چنان که ایرانیان تا مدت ها همه دانشگاه های خارجی را در نوشته های ایرانی دارالفنون می خواندند.
داودخان نماینده امیرکبیر به اتریش رفت تا شش استاد در زمینه کارهای نظامی و امور وابسته به آن، استادی برای آموزش فیزیک، شیمی و داروسازی و دو معدن چی را به خدمت بگیرد.
بدین ترتیب هفت استاد به ایران دعوت شدند.
نخستین گروه از استادان به سرپرستی دکتر پولاک، دو روز پس از دست گیری و تبعید امیرکبیر، به تهران رسیدند.
دارالفنون در روز پنجم ربیع الاول 1268 هجری قمری، سیزده روز پس از کشته شدن امیرکبیر و بإ؛ حضور ناصرالدین شاه آغاز به کار کرد. در آن زمان هفت معلم اتریشی، آموزش محصلانی را که بیشتر از خانواده های مهم و بانفوذ بودند، بر عهده داشتند.
در دارالفنون استادان هر چند وقت یک بار به فرنگ می رفتند تا علوم جدید را فرا گیرند.
نخستین گروه استادان دارالفنون عبارت بودند از:
بارون گومنس استاد پیاده نظام.
اوگوست کرزیز استاد توپ خانه.
زاتی استاد مهندسی.
نمیرو استاد سوارنظام.
کارتنا استاد مهندسی معدن.
دکتر پولاک استاد طب و داروسازی.
بعدها با اعتراض سفیر انگلستان به ملیت بلژیکی همه این افراد، چند استاد ایتالیایی، فرانسوی و آلمانی نیز به این گروه افزوده شدند.
پس از مدتی سه استاد ایرانی طب، عربی و جغرافیا و یک استاد فرانسوی مقیم ایران نیز به این جمع افزوده شدند.
سرفصل های آموزشی دارالفنون چنین بود:
پیاده نظام، سواره نظام، توپ خانه، مهندسی، پزشکی و جراحی، داروسازی و کانی شناسی.
زبان فرانسه، علوم طبیعی، ریاضی، تاریخ و جغرافیا درس های مشترک همه رشته ها بود. بعدها زبان انگلیسی، روسی، نقاشی و موسیقی به این درس ها افزوده شد.
از استادان دارالفنون می توان به نام اینان اشاره کرد:
دکتر ژرژ، معلم پزشکی.
دکتر گالی، جراحی.
موسیو دانتان، تاریخ طبیعی.
موسیو المر، معلم شیمی.
موسیو داوید، معلم مهندسی.
بدیع اله واجد سمیعی، معلم ریاضی.
عبدالغفار نجم الدوله.
عبدالرزاق بغایری.

ساختمان دار الفنون

نقشه بنای دارالفنون را میرزارضاخان مهندس طرح کرد و محمدتقی معمارباشی آن را ساخت.
بخش شرقی دارالفنون به سال 1267 تمام شد. گشایش آن به سال 1268 صورت پذیرفت ولی عملیات ساختمانی مدرسه تا سال بعد نیز ادامه داشت.
به سال 1304 قمری نیرالملوک وزیر علوم، تالار نمایشی برای اجرای تئاتر ساخت. از آن زمان در اصلی مدرسه در خیابان همایون بسته و دری به خیابان ناصریه (ناصر خسرو فعلی) گشوده شد.
در سال 1308ش / 1348ق یعنی هشتاد سال پس از آغاز فعالیت دارالفنون، ساختمان آن به فرمان اعتمادالدوله وزیر معارف تخریب و ساختمان فعلی با نقشه مهندسی روسی ساخته شد.

http://img.tebyan.net/big/1386/08/77...1753418515.jpg

موزه دکتر حسابی


http://www.mehrnews.ir/mehr_media/im...89910_orig.jpg

پدر دکتر حسابی ش برای این که به مقامات بالاتری دست یابد از همسرش جدا شد و با خاندان قاجار وصلت کرد.
این گونه بود که اثاث حسابی و مادرش را از سفارت خانه ایران در بیرون ریختند. مادرش علیل شد و توان کار نداشت. او نیز در سنی نبود که بتواند کار کند. مادر شب ها برای فرزندان نی می زد تا گرسنگی فشار نیاورد و خوابشان ببرد.
سال ها بعد پدر به خود آمد و برای جبران گذشته، خانه بزرگی را نزدیک میدان تجریش به آنان بخشید. دکتر حسابی این خانه پدری را در رهن بانک گذاشت و چند ملیون وام گرفت و خانه را به بنیاد علمی و فرهنگی تبدیل کرد. تاریخ آغاز ساختمان این جا سال 1310 خورشیدی است. دکتر در این خانه چهار طبقه تغییراتی داد، و تمام ایوان ها را به یکدیگر متّصل کرد.
این جا پس از درگذشت دکتر حسابی به سال 1372 تبدیل به موزه ای شد که در آن وسایل شخصی، مدارک علمی و تحصیلی، نشان ها، لوح های سپاس، عکس های قدیمی، متن نطق ها و نوشته هایش در آن به نمایش گذاشته شده است.
این موزه در تهران، میدان تجریش، خیابان مقصودبیک، محله الهیه قرار دارد.
به سال 1388 بانک بر در این موزه آگهی حراج نصب کرد.
گاهی از این موزه بازدید می کنم و در حال و هوای قدیم می روم. پاپیتال و عشقه و پیچک تمام دیوارها را تا طبقه چهارم پوشانده است. سوگمندانه بی توجهی هایی هم صورت می گیرد. همواره شیرهای آب شل است و آب فراوانی هدر می رود و هرچه تذکر داده می شود می گویند: آب این جا مجانی است!
زمان بازدید از موزه محدود به یک ساعت در بعد از ظهر است و گاه همین یک ساعت هم نیاز به هماهنگی دارد.
پس از بازدید از موزه نیز دچار تضاد می شوم. همین که در مترو می نشینم دارم سخن دکتر سیدمحمود حسابی را مرور می کنم: فرصت ها را از دست نده، همیشه فرصت استراحت پیدا می شود. یک دفعه می بینم یک نفر سرش را روی شانه ام گذاشته و خوابش برده است.
ایران، جای علم است، و صدای دست فروش های دوه گرد که آدامس زایدی تو می فروشند.

کعبه زرتشت در نقش رستم

http://www.hamshahrionline.ir/images.../hakha7-zr.jpg

بنایی در نقش رستم به چشم می خورد که آن را به اشتباه کعبه زرتشت می نامند. شاید افرادی گمان کنند که این جا مرکز عبادت گاه های زرتشتیان، محل نگهداری کتاب اوستا و اسناد حکومتی یا گنجینه دربار است.
در داخل این ساختمان نیز کلمه کعبه حکاکی شده است البته امروزه بازدید از داخل این بنا برای گردشگران امکان پذیر نیست و بازدیدکنندگان تنها می توانند دور آن طواف کنند!
در کتاب های زرتشتی آمده است که حضرت زرتشت (ع) در این محل، نیایش می کرده و او در این جا روز نوروز را محاسبه کرده است.
نوروز در روز اول فروردین از جایی آغاز می شود که نخستین اشعه آفتاب بتابد. بر اساس گاهنامه زرتشتی، هر هفت صد سال یک بار نوروز از ایران آغاز می شود. آخرین باری که نوروز از ایران آغاز شد، سی صد سال پیش بود. به سال 1387، نوروز از پاریس و بروکسل، به سال 1388 از تورنتو و نیویورک آغاز شد. سال آینده هم نوروز از میان آلاسکا و هاوایی آغاز خواهد شد.
این رصدخانه زرتشت یک گاهشمار تمام سنگی ثابت در جهان است که با دقت تمام می تواند جزئیات روزهای مختلف سال و ماه ها را مشخص کند. زرتشتیان با استفاده از این بنا می توانستند بسیاری از مناسبت ها و جشن های سال را روز به روز دنبال کنند و از زمان دقیق آن ها آگاه شوند.
تا پیش از این بنا هم چارطاقی ها در نقاط مختلف ایران برپا شده بودند و همین کار را انجام می دادند. اما تمامی بناهای گاهشماری آفتابی در جهان تنهإ؛ می توانند روزهای ویژه ای از سال مانند روزهای سر فصل را مشخص کنند و حتی با سال خورشیدی هم تنظیم نیستند. این بنا با مقایسه با تمامی بناهای گاهشماری آفتابی در سرتاسر جهان، پیشرفته ترین، دقیق ترین، و بهترین بنای گاهشماری آفتابی جهان است.
شوربختانه بنای کعبه زرتشت به ثبت میراث جهانی سازمان ملل نرسیده است!
به نظر شما برج ایفل باید نامزد عجایب هفت گانه دنیا باشد یا این ساختمان؟
برای آگاهی های بیشتر درباره کعبه زرتشت بنگرید به کتاب نظام گاهشماری در چارطاقی های ایران، اثر استاد رضا مرادی غیاث آبادی چاپ انتشارات نوید شیراز.